دانشمندان معتقدند که این پستانداران بزرگ مثل ماموت ها (فیل های عظیم الجثه ای که نسل آنان منقرض شده است)، نهنگ ها، کرگدن ها و آرمادیلو های بزرگ و همین طور مرغان دریایی نقش حیاتی در بارور کردن و بارور نگه داشتن رودخانه ها، بستر دریاها و همینطور بستر خاکی کره زمین ایفا می کنند.
کریستوفر داتی، بوم شناس (اکولوژیست) دانشگاه آکسفورد می گوید: در گذشته، وجود حیوانات به طور آزاد و در تعداد فراوان در سراسر کره زمین، باعث افزایش باروری کره زمین می شده است.
با مهاجرت های دسته جمعی و در فواصل طولانی، این پستانداران مواد غذایی مثل فسفر و نیتروژن را به دور افتاده ترین نقاط زمین می رساندند و باعث افزایش میزان باروری آن می شدند. این تحقیق تازه که در مجله آکادمی ملی علم در آمریکا منتشر شده ، مدعی است که میزان توزیع این مواد مغذی به اکوسیستم های دورافتاده تر چه در خشکی و چه در آب، به 6 درصد میزان اولیه کاهش یافته است.
جو رومان، زیست شناس دانشگاه ورمانت درآمریکا می گوید که کره زمین قبل ازاینکه توسط انسان ها اشغال شود،سرزمین غول ها بود.
درطول10 هزار سال گذشته، نسل نزدیک به 150 گونه پستانداران بزرگ در کره زمین از بین رفته است. این انقراض یا به علت تغییرات آب وهوایی یا توسط انسان ها رخ داده است.
به گزارش ایرنا از رویترز، از بین 48 گونه پستانداران بسیار بزرگ گیاه خوار که در طول عصر یخبندان در کره زمین زندگی می کردند تنها 9 گونه امروزه باقی مانده اند که جمعیت آنها به شدت رو به کاهش است. جمعیت نهنگ های کره زمین 90 درصد کاهش یافته است.
انقراض پستانداران بزرگ و تاثیر آن بر چرخه محیط زیست
