دکتر منصور ساعی در گفت و گو با سیناپرس افزود: بین رسانه های جمعی و رسانه های اجتماعی یا نوین، تفاوت وجود دارد. در رسانه های جمعی مثل تلویزیون، رادیو، روزنامه و خبرگزاری ها، پیام ها از طرف افراد حرفه ای به مخاطب عام منتقل می شود، اما در رسانه های اجتماعی مثل شبکه های اجتماعی مختلف، ما دیگر مخاطب نداریم، بلکه کاربر داریم. درواقع، با ظهور رسانه های اجتماعی، قدرت از سمت حرفه ای ها به سمت آماتورها سوق پیدا می کند؛ به گونه ای که کاربر می تواند خودش تولید محتوا کند و کاربران دیگر هم به بازنشر آن محتوا کمک می کنند.
به گفته این مدرس ارتباطات دانشگاه تهران، در رسانه های اجتماعی، کاربر به سراغ محتوایی می رود که آن را دوست دارد و نسبت به خبر واکنش نشان می دهد. یعنی می تواند برای محتواهای مختلف که اغلب بدون زمان و مکان هستند، نقد بنویسد، نظر بدهد و برخورد تعاملی داشته باشد.
مدرس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم، بر این باور است: این رسانه های اجتماعی در صورتی که با آنها برخورد انکاری و قهری نشود، فرصت بزرگی برای ارتقای کیفیت زندگی فراهم خواهند کرد. مثلا در همین رسانه های اجتماعی می توان سلامت اجتماعی و کارفرآینی ایجاد کرد و حتی بسیاری از نیازهای جامعه را مرتفع ساخت.
این استاد علوم ارتباطات تاکید کرد: رسانه های اجتماعی یا نوین می تواند حتی به توسعه پایدار و افزایش آگاهی مخاطبان منجر شود.
ساعی با بیان اینکه ما نتوانسته ایم از ظرفیت مثبت این رسانه های نوپدید به خوبی بهره ببریم، عنوان کرد: در اغلب رسانه های جمعی، از رسانه های اجتماعی انتقاد می شود و حتی گاهی آن را مخل امنیت اجتماعی معرفی می کنند، در حالی که ما می توانیم با معرفی درست و آموزش دادن، از ظرفیت بیکران این رسانه های جمعی استفاده کنیم، همان طور که در کشورهای توسعه یافته توانسته اند به خوبی از ظرفیت مثبت رسانه های اجتماعی استفاده کنند.
وی خاطرنشان کرد: به این دلیل که مدام رسانه های اجتماعی را نفی و سرکوب کرده ایم، هم اکنون بیشترین استفاده مردم از رسانه های اجتماعی به سرگرمی و بازی محدود شده است، در حالی که می شد با فرهنگ سازی و آموزش همگانی، از این رسانه های جمعی برای توسعه کشور، آبادانی، حفظ محیط زیست و افزایش آگاهی های اجتماعی بهره ببریم.
گفتگو: مریم طالبی
No tags for this post.