گزارش تصویری و تحلیل فنی بقعه تاریخی امامزاده عبدالله و زید

مجموعه تاریخی امامزاده عبدالله و زید در میانه محوطه ای به متراژ5000 متر مربع با بنایی هشت ضلعی که بر روی سکوی هشت ترکی بنا شده است و طاق نمای شرقی آن ورودی حرم محسوب می گردد ، قرار دارد .

دیواره بیرونی بنا تا ارتفاع حدود  دو  متر ،  با  سنگ  مرمر  پوشیده شده است . گنبد بنا نیز با کاشی کاری فیروزه ای پوشیده شده است که بر روی آن عبارت لا اله الا الله نقش بسته است .

سردر ورودی بقعه دارای تزئینات کاشی کاری در بیرون و یک نوار کتیبه قرآنی با کاشی لاجوردی و سفید است و آئینه کاری مقرنس در داخل  آن با هنرمندی تمام اجرا شده است . 

در دیواره های داخلی ایوان ورودی دو طاقچه آئینه کاری شده تعبیه شده است و بقعه دارای دو ورودی زنانه و مردانه است  که ورودی مردانه از ضلع شرقی و ورودی زنانه از شمال غرب اجرا شده است .

قسمت داخلی بنا کلاً با آئینه پوشیده شده و ضریح نیز نقره ای رنگ و جدید و هشت ضلعی بوده که در وسط بقعه نصب شده است . 

کف بنا از سنگ زرشکی رنگ پوشیده شده و دیواره ها تا ارتفاع حدود دو متر از سنگ و پس از آن آئینه کاری است . در هر ضلع بنا یک پنجره آهنی قرار دارد که به رنگ سبز اجرا شده است . دورتا دور بنا کتیبه ای به صورت نواری شکل قرار دارد که با کاشی های لاجوردی ، فیروزه ای و سفید تزئین شده اند . در طرفین این کتیبه یک نوار باریک کاشی کاری با نقوش گل و گیاه دیده می شود .

دور تا دور بالای ضریح ، کتیبه ای مینا کاری شده از آیات قرآنی دیده می شود . گفتنی است بر اساس شواهد و مدارک موجود،  ضریح در سال 1425  هـ . ق ساخته شده است . در ضلع شرقی بقعه مسجدی جدید  وجود  دارد که یک ورودی از بقعه به آن وارد می شود .                               

گفتنی است که متاسفانه بنای امروزی امامزاده بنایی جدید بوده و سازه های قدیمی و اصلی که مربوط به قرن هشتم هجری بودند در دوران معاصر تخریب شده است . بر اساس مستندات و گزارش های موجود در این رابطه ، در سال 1348 سیل نسبتاً شدیدی به مدت  سه روز منطقه را فرا گرفت که بسیاری از بناها را نابود کرد اما خوشبختانه به دلیل باز شدن دهانه قنات امین الملک آب به سوی جنوب هدایت شده و به بنای بقعه آسیبی نرسید .

در سال های دهه چهل و پنجاه ، به بهانه کوچک بودن مقبره ، ساختمانی  که از  خطر سیل نجات پیدا کرده بود توسط افراد بی اطلاع و اهالی محل تخریب شده و بنای فعلی را به جای آن می سازند .

ضریح این بنا تا سال 1383 به صورت چوبی و قدیمی بوده که در محرم ( اسفند ) سال 1383 ضریح جدید بر روی بقعه نصب می شود .

این امامزادگان از فرزندان حضرت ابوالفضل عباس ( ع ) هستند  که پس از واقعه کربلا به ری و سپس طالقان مهاجرت می کنند و در نهایت به این منطقه که در ان زمان قلعه جی علیا نام داشت رسیده  و در جریان درگیری شدیدی که در این محل صورت می گیرد ، زخمی و سپس شهید می شوند .

گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی

No tags for this post.