«سرنگتی» که در زبان محلی «دشت‌های بی‌انتها» معنی شده به دلیل فاکتورهایی همچون تغییرات جوی، رشد جمعیت و گسترش خشکی دیگر بی‌پایان بودن آن نمی‌تواند برای طولانی‌مدت دوام داشته باشد.
پارک ملی سرنگتی در تانزانیا از کنیا به سمت جنگل «مائو» گسترش یافته است. رودخانه «مارا» که از جنگل «مائو» سرچشمه می‌گیرد نیروی حیات بخش مجموع اکوسیستم این پارک ملی است. رودخانه مارا همراه با جنگل مائو و سرنگتی یکی از پیچیده‌ترین اکوسیستم‌های جهان را تشکیل می‌دهند و از تنوع‌زیستی جانواران و گیاهان نادر و خاص حمایت می‌کنند.
این منطقه همچنین تامین کننده منابع حیاتی از قبیل آب، غذا برای حیوانات و انسان‌ها، چوب برای سوخت و ساخت و ساز و نیز زمین مناسب برای کشت و کار است.
«ایوین روسکافت» از دانشگاه علوم و تکنولوژی نروژ می‌گوید: هر آنچه از طبیعت برداشت می‌کنیم خدماتی است که اکوسیستم برای ما فراهم می‌سازد. این منابع به تدریج در حال از بین رفتن است و در پارک سرنگتی مشاهده می‌شود فشار بر اکوسیستم می‌تواند خیلی جدی باشد.
به گفته روسکافت در وخیم‌ترین شرایط پارک ملی سرنگتی در چند دهه آینده به طور کامل از بین می‌رود و تغییرات جوی فاکتور اصلی در از بین رفتن این پارک ملی است.
به گزارش ایسنا، ساکنان این منطقه به شدت برای ادامه زندگی‌شان به پارک ملی سرنگتی وابسته هستند که موجب آسیب‌پذیر بودن آن شده است. همچنین با افزایش جمعیت انتظار می‌رود تعداد ساکنان این منطقه افزایش یابد. رشد جمعیت موجب می‌شود تقاضا برای مواد خوراکی و شکار کردن بالا رود و فشار بیشتری بر این زیستگاه طبیعی وارد کند.
No tags for this post.