دکتر جیمز ریدل اخیرا برای شرکت در نشستی تخصصی در مورد محصولات ارگانیک سفری به ایران داشت و در جلسه ای با حضور کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست شرکت کرد که در این نشست در مورد محصولات ارگانیک و تفاوت های آن با محصولات دستکاری شده ژنتیکی و تاثیرات آنها در زندگی و سلامت مردم مصاحبه ای به این شرح با وی انجام شد:
آیا شرکت های تولیدکننده محصولات GMO برای بازاریابی، برچسب گذاری و مدیریت خطرپذیر هزینه کافی می کنند؟
آنها هزینه زیادی برای جلوگیری از برچسب زدن محصولات دستکاری شده پرداخته اند؛
تنها در سه ایالت آمریکا بیش از 100 میلیون دلار هزینه کرده اند تا مانع اجرای طرح های معتبر برچسب زدن این محصولات شوند. آنها هزینه های زیادی پرداخت می کنند تا آمریکایی ها بدون آگاهی از حقیقت، محصولات GMO را بخورند.
این شرکت ها، دانشمندان و محققان این حوزه را مورد تهدید قرار می دهند. هرگاه، مطالعات و تحقیقاتی چاپ می شود که محصولات آنها را خطرناک می داند، به محقق آن حمله کرده و شخصیت آنها را زیرسوال می برند؛ ما با وضعیت بدی در آمریکا مواجه هستیم.
آیا به همین دلیل است که به رغم تحقیقات زیاد دانشمندان در مورد GMO، نتایج تعداد اندکی از این تحقیقات، خطرات GMO را نشان می دهد؟
این نتیجه گیری ها به خاطر تهدید و ترساندن دانشمندان است. شرکت های زیست فناوری، تبلیغات زیادی در دانشگاه ها انجام می دهند، از نهادهای عمومی برای ترویج فناوری خود استفاده می کنند و وقتی چند دانشمند تحقیقاتی را انجام می دهند که یافته های آنها برای سلامتی بسیار مهم است، مورد تخریب شخصیت قرار می گیرند.
گاهی این تهدیدها باعث می شود سایر دانشمندان از تحقیقات در مورد محصولات GMO پشیمان شوند و در واقع تحت سیستم نظارتی آمریکا، قبل از عرضه موادغذایی، نیازی به آزمایش های ایمنی این محصولات برای سلامتی انسان وجود ندارد.
پس شهروندان آمریکایی نمی دانند کدام یک از غذاهای مورد مصرفشان GMO است؟
برچسب گذاری مواد GMO تا حد زیادی در آمریکا توسعه یافته است؛ اما به ضرورت پنهانی است. نظرسنجی ها نشان می دهد که بیش از 90 درصد آمریکایی ها می خواهند بدانند کدام یک از موادغذایی مصرفی آنها حاوی GMO است. با این حال حامیان این محصولات تلاش بسیاری می کنند تا مردم از میزان آن در غذاهایشان اطلاعی نداشته باشند.
س: حامیان GMO در ایران مصرف زیاد این محصولات توسط آمریکایی ها را دلیلی برای حمایت از آن می دانند؛ بنابراین به نظر شما این حمایت به دلیل عدم آگاهی کافی در مورد این محصولات است؟
من در مورد اثرات این محصولات تحقیقات زیادی داشته ام؛ آزمایش ها نشان می دهند که اثرات منفی آنها شامل افزایش استفاده از آفت کش ها، ایجاد حشرات مقاوم در برابر آفت کش ها، علف های هرز مقاوم در برابر علف کش ها، باقیمانده سموم دفع آفات و ورود سموم مهندسی ژنتیک در موادغذایی و جریان خون انسان است.
همچنین در مطالعاتی که روی تغذیه حیوانات انجام شده، سلامت حیواناتی که این موادغذایی می خوردند، به خطر افتاده است؛ آنها دچار مشکلاتی در سیستم تولیدمثل و گوارش شده و زودتر می مردند. این نتایج، دلایل بسیاری برای شرکت های زیست فناوری است تا فناوری خود را پنهان کنند.
چه ایرانی ها و چه آمریکایی ها دلایل زیادی دارند که بخواهند بدانند آیا محصولات دستکاری شده ژنتیکی در بازار وجود دارد یا نه و خرید یا نخریدن آنها باید به انتخاب خودشان باشد.
حامیان این محصولات بسیاری از مسایل را طبیعی یا بی خطر می دانند. مثلا می گویند گلیفوسیت به عنوان یک سم فسفریک، بی خطر است آیا این گفته درست است؟
طبیعی است که این ادعا را داشته باشند اما تحقیقات، عکس آن را نشان می دهد. سازمان بهداشت جهانی با داشتن شواهد و مدارک نشان داده است که گلیفوسیت خطرناک است.
آیا این ماده به دلیل اینکه حاوی راندآپ (یا یک نوع سم شیمیایی) است، خطرناک است؟
بله، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده که راندآپ احتمالا سرطان زا است. این درحالی است که روش های کاشت ارگانیک محصولات غذایی کیفیت آب و تنوع زیستی را حفظ می کنند و این محصولات به دلیل عدم وجود آفت کش ها مغذی تر و ایمن تر هستند.
با این توضیحات، آیا محصولات ارگانیک در برابر خشکسالی نیز مقاوم تر هستند یا در شرایط خاص باید به سمت محصولات دست کاری شده ژنتیکی رفت؟
باید تحقیقات در مورد کشاورزی ارگانیک را افزایش داد. در سراسر جهان هزینه اندکی صرف تحقیق در این زمینه می شود و البته با وجود تحقیقات اندک، محققان به نتایج بسیار خوبی مانند حفظ محیط زیست و افزایش مقاومت خاک در برابر خشکسالی رسیده اند.
در کشاورزی ارگانیک، موارد لازم در خاک باقی می مانند و برای سال های خشکسالی درون خاک ذخیره می شود. مطالعات زیادی نشان می دهد که هنگام خشکسالی محصولات ارگانیک عملکرد بهتری نسبت به محصولات دستکاری شده ژنتیکی دارند.
جیمز ریدل کشاورز تولیدکننده محصولات ارگانیک، سرپرست حوزه حفاظت و بازرس مواد ارگانیک و مربی این حوزه است. وی از سال 1991، به صدها نفر از بازرسان مواد ارگانیک در جهان آموزش داده و به افزایش صدور گواهینامه استاندارد و فرم های بازرسی کمک کرده است.
ریدل در ژانویه سال 2001 به ریاست هیات استانداردهای ملی ارگانیک وزارت کشاورزی آمریکا منصوب شد و با آژانس های متعددی از قبیل بازاریابی کشاورزی، تحقیقات حفاظت از منابع طبیعی، مدیریت خطر، آژانس آمار ملی کشاورزی و تحقیقات کشاورزی پایدار همکاری داشته است.