یكی از معضلات علم دندانپزشكی، در دندانپزشكی ترمیمی ریزنشت است كه باعث تلاش برای یافتن ماده ای با كمترین میزان ریزنشت و راهكارهایی برای كاهش ریزنشت شده است. به همین منظور نیز نیز مطالعه ای انجام شده است که هدف از آن مقایسه لابراتوری میزان ریزنشت ترمیم های كامپوزیتی در بازسازی كامل دندانی با استفاده از (Clearfil Photo Core-Light Cure (Kuraray ، ژاپن در دو روش قراردهی توده ای و قطعه ای است.
روش بررسی به این ترتیب بوده است که ابتدا تعداد 20 عدد دندان پرمولر انسانی بدون پوسیدگی و شكستگی انتخاب شدند در هر دندان دو باكس كلاس II جداگانه تراشیده شد و دندان ها بطور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند، بررسی میزان ریزنشت در قسمت لینگوال و باكال هر ترمیم انجام شد. بدین ترتیب ازهر دندان 2 نمونه تهیه شد.ودرهر گروه40نمونه مورد بررسی قرار گرفت. در گروه اول دندان ها به روش قطعه ای و در گروه دوم دندان ها به روش توده ای ترمیم شدند.
نمونه ها تحت یک هزار سیكل حرارتی بین 5 درجه سانتی گراد تا 55 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس دندان ها توسط دیسك الماسی به صورت طولی(مزیودیستالی) به دو قسمت تقسیم شدند و میزان ریزنشت با استریومیكروسكوپ اندازه گیری شد و عمق نفوذ رنگ توسط رتبه بندی از قبل تعیین شده بیان شد.
یافته های این محققان نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین دو روش وجود ندارد و به طور میانگین 76% نمونه ها ریزنشت گرید 4 را نشان دادند. به این ترتیب می توان نتیجه گیری کرد که با توجه به استحكام باند پایین و میزان بالای ریزنشت كامپوزیت Clearfil Photo Core-Light Cure ، استفاده از آن به عنوان كامپوزیت زیرساخت پیشنهاد نمی شود.
منبع: فرامرز زكوی، حسین تیموری، نجمه زرنقاش، نعمت اله فرخنده عقیده، 1394، مقایسه لابراتواری میزان میكرولیكیج یك نوع كامپوزیت زیرساخت، در دو روش مختلف قراردهی. مجله علمی پزشكی جندی شاپور ، سال چهاردهم، شماره 4 (پیاپی 97).
No tags for this post.