محققان مرکز تحقیقات MIT واقع در ماساچوست به تازگی به منظور دست یابی به افزایش بهره وری سیستم های کشت نور در سلول های خورشیدی، از ویروس های مهندسی شده ژنتیکی استفاده کردند. بر اساس این تحقیق، در طول میلیون ها سال، فرایند فتوسنتز تقریبا به صد درصد بهره وری خود در انتقال انرژی نور خورشید از گیرنده ها به مراکز واکنش (محل بهره برداری از انرژی خورشیدی) رسیده است. لازم به ذکر است که پدیده فتوسنتز به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، حیات بسیاری از موجودات را بر روی کره زمین پشتیبانی می کند.
این روش جدید برای بهره برداری از انرژی خورشیدی این بار تنها با کمک علم مهندسی ژنتیک به وجود آمده است و مواد و ابزار با تکنولوژی بسیار پیشرفته یا میکروچیپ های بسیار قوی در این روش جایی ندارند. در اساس گزارش های به دست آمده مرکز تحقیقاتی MIT، لیوید به عنوان پرفسور مهندسی مکانیک توضیح می دهد که در فرایند فتوسنتز یک فوتون با گیرنده ای به نام کروموفور برخورد می کند که به نوبه خود به تولید اکسوتاین (یک ذره کوانتومی انرژی) می پردازد. این فوتون تا زمانی که به مرکز واکنش برسد از کروموفوری به کروموفر دیگر می جهد. در این جا انرژی فوتون ها به منظور ساخت مولکول های ادامه دهنده حیات جمع آوری می شود.
این جنبش کارآمد اکسوتاین ها در واقع یک شرط کلیدی است: کروموفورهای باید به صورت مرتب در کنار یکدیگر قرار بگیرند و مقدار خاصی فضا در بین آنها باشد. پروفسور لیوید توضیح می دهد که این نظم و ترتیب تحت عنوان "اثر گلدیلاک کوانتومی" یاد می شود.
این تیم تحقیقاتی با انجام سال ها مهندسی بر روی ویروس خاصی بالاخره موفق شدند که از آن برای پیوند دادن کروموفورهای مصنوعی استفاده کنند. این محققان سپس دست به تولید ویروس هایی زدند که می توانستند در فواصل اندکی از این کروموفر های مصنوعی قرار گیرند و از میان این کروموفرها آنهایی را انتخاب کنند که عملکرد بهتری دارند.
No tags for this post.