ریحانه مرادی، مجری این طرح در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، قابلیت مواد در جذب امواج الکترومغناطیسی را وابسته به خواص ذاتی الکترومغناطیسی آنها از رسانایی، نفوذ پذیری و گذردهی عنوان کرد و گفت: هدف از انجام این طرح جذب امواج الکترومغناطیس به وسیله ماده مغناطیسی آیروژل کربن، فروفلویید و نوعی ماده معدنی طبیعی جاذب و متخلخل است.
وی افزود: آیروژل ماده ای فوق سبک متخلخلی است. این ماده از ژل ساخته می شود.در ساختار این ماده، قسمت مایع ژل خارج شده و گاز جایگزین آن می شود. در نتیجه خاصیت جامدی متخلخل و بسیار بالای از خود نشان می دهد. این مواد به عنوان عایق صوت و حرارت، ابر خازن‌ها، کاربردهای نوری، کاتالیست ها و … دارند.
وی اظهار کرد: تفاوت این نوع آیروژل با ایروژل سیلیکا در ماهیت کربنی آن است. آیروژل کربن همانند نانو لوله های کربنی از خاصیت رادار گریزی بالایی برخوردار است. همچنین امکان جاگذاری مواد در حفرات تخلخل این ماده آن را برای استفاده در قالب نانو کامپوزیت مناسب می کند.
به گفته وی درسنتز این آیروژل( به روش سل ژل) از سه ماده رزورسینول، فرمالدهید و سدیم کربنات به عنوان کاتالیست استفاده شده است.
وی تصریح کرد: فرو فلویید هم به دلیل خاصیت فرومغناطیسی تاثیر به سزایی در جذب امواج الکترو مغناطیسی دارد و به همین دلیل در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفته است.
مرادی گفت: جذب امواج الکترومغناطیس نیز فرایندی است که در آن انرژی یک فوتون توسط یک ماده گرفته شده و به شکل‌های دیگر انرژی مانند گرما در می آید؛ برای تحقق این منظور موادی بکار می رود که جاذب قوی امواج الکترومغناطیس باشند به همین منظور در این طرح از 2 ماده آیروژل کربنی به همراه ماده مغناطیسی فروفلویید و نوعی خاک معدنی نانو کامپوزیتی استفاده و در انتها میزان جذب نیز با توجه به تست UV ارزیابی شد.
وی بیان کرد: به طور کلی ساختارهای کربنی آیروژل کربن به دلیل وجود فروفلویید مغناطیسی می شود و به دلیل ماهیت کربنی به کلی با آیروژل‌های سیلیکا متفاوت است.
وی ادامه داد: این پودر مغناطیسی می تواند به صورت تقویت کننده کامپوزیت در آلیاژ بدنه هواپیما پراکنده شود در حالی که ماده معدنی یاد شده به صورت تقویت کننده به آن افزوده می شود به همین دلیل ساختار متخلخل دو ماده افزوده شده تغییر خاصی در وزن هواپیما ایجاد نمی کند.
No tags for this post.