تربیت دانشجویان باید متناسب با نیاز کشور باشد

چگینی سال 1357 پس از گرفتن دیپلم ریاضی با شرکت در کنکور، همزمان در رشته مهندسی مکانیک دانشکده نفت آبادان و رشته مهندسی راه و ساختمان دانشگاه پلی تکنیک تهران پذیرفته شد.وی در نهایت رشته مهندسی راه و ساختمان( بعدها به مهندسی عمران تغییر نام پیدا کرد) را برگزید و برای ادامه تحصیل عازم تهران شد. قبولی او در دانشگاه همزمان با تظاهرات مردمی علیه نظام شاهنشاهی و انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه ها بود. به همین دلیل طی سال های تعطیلی دانشگاه به مدت یکسال در جبهه ملی جنگ حضور یافت و پس از آن در جهاد دانشگاهی دانشگاه صنعتی امیر کبیر مشغول به کار شد و پس از بازگشایی دانشگاه ها مجددا به تحصیل خود ادامه داد.وی در نهایت موفق شد سال 64 در رشته مهندسی عمران فارغ التحصیل شود. چگینی پس از فارغ التحصیلی به استان زنجان رفت و در جهاد سازندگی آنجا مشغول به کار شد و به مدت یکسال مسوولیت کمیته عمران جهاد سازندگی را برعهده گرفت. پس از آن مجددا به تهران بازگشت و در کنکور کارشناسی ارشد دانشگاه تهران شرکت کرد و در رشته مهندسی سازه های هیدرولیکی دانشکده فنی پذیرفته شد و همزمان در جهاد سازندگی (واحد بهسازی روستاها در تهران و کمیته آب جهاد سازندگی و مرکز تحقیقات آب جهاد سازندگی )مشغول به کار شد. در نهایت سال 68  موفق به فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران شد و سپس اسفند 68برای گرفتن مدرک دکترایش در رشته مهندسی سواحل( سازه های دریایی) عازم سیدنی استرالیا شد و در دانشگاه نیو سالت ولز ادامه تحصیل داد.دکتر چگینی همزمان با ادامه تحصیل روی جاذب های موج ها کار تحقیقاتی انجام داد و در نهایت سال 73 به وطن بازگشت و در وزات جهاد سازندگی مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری مشغول به کار شد و در کنار این کار به امر تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال و دانشگاه کیش پرداخت و با دانشکده علوم دریایی دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده علوم دریایی تربیت مدرس، دانشکده تربیت مدرس نور وسازمان شیلات همکاری کرد.

در سالهای بعد از آن ریاست بخش حفاظت سواحل مرکز تحقیقات حفاظت از خاک و آبخیز داری به مدت یک سال(73-74)، مدیریت شرکت جهاد تحقیقات آب و آخیز داری( از شرکت های وابسته به این مرکز) به مدت 6 سال(74-79) و معاونت پژوهشی مرکز تحقیقات حفاظت از خاک و آبخیز داری را به مدت یک سال(79-80) بر عهده گرفت.

دکتر چگینی پس از ادغام وزات جهاد کشاورزی و سازندگی به وزارت علوم منتقل شد و برای او فرصتی پیش آمد تا به عنوان معاون پژوهشی مرکز ملی اقیانوس شناسی مشغول به کار شود(80-85) و از خرداد 85 تا اسفند 93 ریاست موسسه ملی اقیانوس شناسی را برعهده گرفت( این موسسه در زمان ریاست او به پژوهشگاه اقیانوس شناسی و علوم جوی تغییر نام پیدا کرد). وی ضمن تدریس در پژوهشگاه اقیانوس شناسی، در خارج از ساعت اداری در دانشگاه های دانشگاه علوم و فنون دریای خرمشهر، دانشگاه هرمزگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه تهران، تربیت معلم، صنعتی مالک اشتر به تدریس پرداخت و هدایت پایان نامه دانشجویان برخی مقطع کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه‌های تربیت مدرس، علم و صنعت و صنعتی شریف را نیز برعهده گرفت.

عضویت هیات مدیره انجمن علوم و فنون دریایی به مدت 6 سال، عضویت هیات مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران به مدت 2 سال، ریاست هیات مدیره انجمن علوم فنون دریایی ایران به مدت 3 سال در کنار چاپ 16 مقاله ISI و 38 مقالهISC و ارایه بیش از 100 مقاله شفاهی در کنفرانس ها و همایش‌ها و چاپ 10 جلد کتاب از دیگر دستاوردهایی است از جمله مواردی است که در سوابق علمی دکتر وحیدچگینی قرار گرفته است.

گفتگوی ما را با دکترچگینی بخوانید:

هیچ وقت از رشته ای که انتخاب کردید و راهی که درپیش گرفتید پشیمان نشدید؟

به هیچ وجه. در کنار خدمت کردن به مردم و دولت، معلمی شغل بسیار سازنده و خوب به همراه خاطرات بسیار زیبا است. من همواره از تدریس در کنار این جوانان پر شور لذت برده ام اما با تمام این وجود باید به فکر خداحافظی با وزارت علوم و بازنشستگی خودم باشم.

اگر شانس دوباره داشته باشید و به گذشته باز گردید بار دیگر این رشته را انتخاب می کنید؟

ما زمان انتخاب رشته مان سعی می کردیم بالاترین رشته که توان قبولی اش را داریم انتخاب کنیم. در زمان ما رشته مهندسی راه و ساختمان بالاترین رشته مهندسی بود. من می توانستم پزشکی هم قبول شوم اما به دلیل علاقه زیاد به درس ریاضیات این رشته را انتخاب کردم. واقعیت امر ما آن زمان چندان تفاوت رشته ها را نمی دانستیم و کسی هم  نبود تا تفاوت رشته مهندسی مکانیک، برق، راه و ساختمان را برای ما بازگو کند. بیشتر جوانان دنبال آن بودند که بالاترین رشته قبول شدنشان را انتخاب کنند. من نیز بر این اساس و بنا بر علاقه به درس ریاضیات این رشته را انتخاب کردم. این رشته انتخاب اول من بود. من با توجه به نمره قبولی ام و معدل و امتیاز کنکورم در این رشته قبول شدم. پس از آن با کسب اطلاعات و تحقیقات بیشتر و ادامه تحصیل در رشته مهندسی آب و مهندسی سازه های دریایی به این رشته علاقمند شدم.

با توجه به اینکه شما سالها در حوزه مهندسی سواحل و سازه های دریایی تحقیق و مطالعه داشته اید، هم اکنون جایگاه کشور ایران را نسبت به سایر کشورهای پیشرو در این حوزه چگونه ارزیابی می کنید؟

ما نه تنها در رشته سازه های دریایی بلکه در تمام رشته ها در بحث فناوری نسبت به کشورهای پیشرو عقب هستیم. البته ما در سطح خودمان پیش از انقلاب در رشته مهندسی راه وساختمان وعمران به خصوص سازه های دریایی، پل ساز نداشیتم. در ساخت اتوبان ها، تونل های عریض، مترو، سازه های ساحلی، موج شکن ها، دیوارهای ساحلی، اسکله ها، لوله های کف دریا، سکوهای دریایی، کشتی سازی خیلی تبحر نداشتیم. متخصصان خارجی تمام این کارها را برای ما انجام می دادند. اکنون ما موفق به ساخت سازه ها هستیم. کشتی تحقیقاتی می سازیم. این نشان از پیشرفت ما در این عرصه دارد. ما در گذشته هیچ یک از رشته های مرتبط به ساخت این سازه ها را در داخل کشورمان نداشتیم اما اینک بسیاری از رشته ها در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در کشورمان وجود دارد. ما هم اکنون رتبه خیلی خوبی در بحث چاپ مقالات علمی در سطح بین المللی داریم اما با تمام این پیشرفت ها در بحث اختراع و ابتکار از جهان پیشرو عقب هستیم و جای کار بسیاری داریم.

بدیهی است شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک های علم و فناوری می توانند سهم به سزایی در پیشبرد این امر داشته باشند. این شرکت ها باید بیش از پیش توسعه یابند تا ایران نیز بتواند در این زمینه به کشوری پیشرو تبدیل شود؛ با توسعه شرکت های دانش بنیان در زمینه مهندسی سواحل و سازه های دریایی و سایر گرایش های مختلف مهندسی دریایی، بسیاری از اقلام و قطعاتی که هنوز از بازار خارج برای ساخت سازه های مختلف دریایی مانند کشتی سازی و سکوهای دریایی و… تامین می شود، می تواند توسط محققان ایرانی تولید و وابستگی ما به سایر کشورها را کمتر کند. ما حتی می توانیم خودمان سازنده و تولید کننده برخی از محصول ها باشیم و امر صادرات را نیز تقویت کنیم.

با تمام این نقاط ضعف، آینده ایران در علم مهندسی سازه های دریایی را چگونه ارزیابی می کنید؟

هرچند آینده روشن و خوبی پیش روی ما است اما متاسفانه هم اکنون یکی از مشکل های ما در کشور، وجود برخی رشته ها است که متناسب به آن نیروی متخصص و دانشجو تربیت نمی شود. ما باید به سمت رشته های میان رشته ای برویم و با ترکیب چند رشته با یکدیگر رشته ای نو و متناسب با نیاز کشور و جامعه مان خلق کنیم. متاسفانه طی سالیان متمادی به وضوح دیده می‌شود که میزان جذب دانشجویان و فارغ التحصیلان ما در برخی شاخه های دریایی بیشتر از نیاز جامعه است و حتی برای چندین سال دیگر نیازی به تربیت دانشجو نداریم. بهتر است یک برنامه ریزی، دقیق و منسجم با هماهنگی ارگان ها صورت بگیرد تا زمان اشباع بازار کار یک رشته، جذب دانشجو برای سایر رشته صورت بگیرد. اگر این هماهنگی در سطح ملی صورت بگیرد و بر اساس نیاز جامعه دانشجو جذب مراکز عالی شود، می توان آینده این رشته را بسیار خوب ترسیم کرد اما اگر این روند همچنان ادامه یابد ما در آینده با انبوهی از دانشجویان فارغ التحصیل اما بیکار مواجه خواهیم بود.

 

No tags for this post.