قابلیت درک علائم مختلف با حسگر
سنسورهای پوشیدنی روزی خواهند توانست تا حرکات بدن را تحلیل کرده و آن را به زبانی مثل انگلیسی ترجمه کنند. این تکنولوژی مشکلات افراد ناشنوا و کسانی که در درک علائم با مشکلات مختلفی رو به رو هستند را به راحتی حل خواهد کرد.
مهندسان در دانشگاه A&M تگزاس در حال تحقیق روی ابزاری هستند که می تواند حرکات مختلف و فعالیت های عضلانی فرد را حس کرده و آن ها را درک کند.این دستگاه بوسیله 2 سنسور متفاوت حرکات بدن شخص را تفسیر می کند: یکی از این سنسورها به حرکات مچ واکنش نشان داده و حرکت آن را ثبت می کند و دیگری حرکات عضلانی بازو را زیر نظر می گیرد. سپس برنامه ای به صورت بی سیم و از راه دور داده های سنسورها را دریافت می کند و آن ها را به زبان انگلیسی ترجمه می کند.
بعد از تحقیقات ابتدایی مهندسان دریافتند که پیش از این دستگاه هایی برای ترجمه علائم مختلف ساخته شده اند اما همگی آن ها فاقد طراحی پیچیده بوده و خیلی ساده کار می کردند.
به گفته دکتر روزبه جعفری، استادیار دانشگاه A&M تگزاس بیشتر تکنولوژی های مصرفی در این سیستم ها به دوربین های متصل به دستگاه وابسته بود , طراحی های پیشین به اندازه کافی کامل و در برگیرنده تمام حرکات نبودند. به عنوان مثال زمانی که فردی در حال صحبت کردن بهمراه علائم مختلف است از حرکات مختلف دست و ترکیب آن با حرکات انگشت استفاده می کند. وی می افزاید: به اعتقاد من ما باید به فکر استفاده از سنسور هایی باشیم که قابلیت درک حرکات دست و عضلات را بهمراه یکدیگر داشته باشد. ایده ای که برای ساخت این وسیله بوجود آمد ساختد دستگاهی بود که می توان آن را پوشید.
محققان مدلی اولیه و آزمایشی از سیستمی را ساختند که قابلیت درک کلمات روزمره مورد استفاده ما انسان ها را دارد. به گفته دکترجعفری هم زمان با تیم تحقیقاتی، مهندسانی که در این پروژه همکاری می کردند کلمات جدید و کم کاربردتر را وارد سیستم می کنند تا مجموعه کاملی از واژگان های مختلف در اختیار محققان قرار بگیرد.
یکی از اشکالات و نقاط ضعف نمونه آزمایشی این است که برای هر بار مصرف روی اشخاص مختلف باید آن را تنظیم و موارد مختلفی را به سیستم معرفی کرد. طی فرایند آماده سازی از فرد مورد آزمایش خواسته می شود تا برای چند بار پیاپی حرکت دست خود را تکرار کند که این پروسه چیزی در حدود 30 دقیقه زمان خواهد برد. علت انجام این فرایند تفاوت در ساختار بدنی و عضلانی هر فرد است پس باید این تنظیمات هر مرتبه روی دستگاه انجام شود.
دکتر جعفری در این زمینه میگوید: در انجام این پروژه با محدودیت های زیادی از لحاظ زمانی رو به رو بودیم و نمونه اولیه توسط 2 دانشجوی فوق لیسانس و آن هم تنها طی 2 هفته ساخته شد و پیش بینی می شود تا در مراحل بعدی ساخت و گسترش این سیستم ،نواقص مرتفع شده و این دستگاه قابل اعتماد تر شود.
محققان سعی دارند تا زمان مورد نیاز برای آماده سازی دستگاه را کاهش دهند و حتی در صورت امکان این مرحله را حذف کنند تا دستگاه به صورت خودکار مطابق با ساختار بدنی فرد تغیرات لازم را انجام دهد. همچنین دانشمندان سعی دارند تا کارایی دستگاه را بالا برده تا بتوان در آینده نزدیک از آن در زندگی روزمره نیز استفاده کرد.
دکتر جعفری نتایج تحقیقات خود و همکارانش را در کنفرانس معتبر IEEE ارائه کرد.
No tags for this post.
