وی از سوی سازمان جهانی گردشگری در سال ۲۰۰۵ به پاس یک عمر فعالیت ارزشمند به دریافت جایزه اولیس (Ulysses) مفختر شدند و در طول سالهای فعالیت ارزشمندشان با پژوهش در حوزه گردشگری، آموزش و هدایت دانشجویان و فعالان این حوزه، بنیان گذاری و سردبیری مجلات علمی، مجموعه های کتاب، پایه گذاری مؤسسات مختلف پژوهشی و شبکه سازی، سهم بسزایی در گسترش علم و عمل گردشگری و پیوند این دو دارند.
پروفسور جعفری بنیان گذاری مجله علمی Annals of Tourism Research، سردبیری مجموعه کتاب‌های علوم اجتماعی گردشگری، سردبیری دایره المعارف گردشگری و بنیان گذاری مشترک ترینت؛ شبکه اطلاعات پژوهش گردشگری را بر عهده دارد. در حال حاضر استاد مهمان نوازی و گردشگری در دانشگاه ویسکانسین استاوت در امریکاست به تازگی به عضویت وابسته دانشکده گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ در آمده است.حضور پروفسور جعفر جعفری در پنجمین مدرسه پاییزی گردشگری بهانه ای شد تا با وی گفتگو کنیم.
لطفاً مختصري در مورد بيوگرافي و سوابق علمي و پژوهشي خودتان بفرماييد.
تحصیلاتم را دررشته زبان و ادبیات انگلیسی در شهر اصفهان به پایان رساندم وهمزمان شروع به تحصیل در رشته مردم شناسی کردم . مدرک دکتری انسانشناسی فرهنگی ام را از دانشگاه مینسوتا امریکا گرفتم و درنهایت علاقه مندی ام مرا به سمت رابط فرهنگ و توریسم شدن پیش برد.
مشوق اصلی شما در انتخاب این راه چه کسی بود؟
مشوق خاصی نداشتم .تاحدودی قسمت و کمی هم به خاطر امکاناتی که وجود داشت در این مسیر قدم گذاشتم. همچنین در دورانی که ادبیات انگلیسی می‌خواندم راهنمای توریسم شدم و علت اصلی علاقه مندیم از همان جا بود.
اگر به عقب برگردید بازهم این رشته را انتخاب می کنید ؟
حتما همین رشته را انتخاب می‌کنم البته این بار با اشتیاق بیشتر،زیرا قبلا با شک و تردید این راه را پیش رفتم.
نقاط ضعف و قوت حوزه گردشگری در ایران چیست؟
آنچه که من ازدور شاهد آن هستم وجود استادان و دانشجویان پرانرژی وفعالی است که دراین مرزو بوم وجود دارد.اما محدودیت هایی مانند نبود کتب و مقالات دردسترس بسیار وجود دارد .من زیاد به این مسائل برمی‌خورم که دانشجو با هزار مشکل و عجز درخواست کتب و مقالاتی دارد که دسترسی به آنها در ایران امکان ندارد ،تاآنجایی که بتوانم به آنها کمک می‌کنم . این دانشجویان با وجود اینکه حاضرند مبالغ زیادی برای دریافت کتاب پرداخت کنند چون گرین کارت ندارند نمی‌توانند آن را خریداری کنند.
همچنین در مدت حضورم درایران در کنفرانس هایی که شرکت کردم، ذوق و شوق کسب علم در استاد و دانشجو را حس کردم و دیدم؛حتی مقالات پخته و معتبری نیز ازخود ارائه داده بودند که اینها نقاط قوت این کشور است.
چرا ایران در بحث توریسم وگردشگر عقب مانده است؟
آغاز توریسم بعداز انقلاب با شک و تردید و نبود نیروی انسانی علمی همراه بود.همچنین باید گفت روند توسعه توريسم ابتدا از عمل آغاز شد و سپس در قالب علم قرار گرفت. این درحالی است که امروزه اگر کشوري با توجه به تئوري هايي که در پس علم گردشگري وجود دارد عمل نکند، در اين عرصه بازنده خواهد بود. دهه 90 به بعد عرصه تلفيق علم و عمل در گردشگري بود .از طرف دیگر در دنیای امروزی توريسم نمي تواند بين رشته اي نباشد. پس يک دانشجوي گردشگري بايد به همه اين حوزه ها مسلط باشد. گردشگران مصرف کننده میراث هستند و اگر کشوری بخواهد به توسعه گردشگری دست پیدا کند، باید میزبان بوده و خواستار پذیرش گردشگر باشد؛ برای این کار میزبان باید شخصیت میراثی خود را بشناسد و در بخش دیگر گردشگران هستند که باید نگاه آنها را از بیرون در نظر گرفت.
سطح علمی دانشجویان ایران با خارج از کشور را در این حوزه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ایرانی ها مردمانی کوشا هستند و با امکانات کم ،کارهای خوبی انجام می‌دهند و مقالاتی که به زبان انگلیسی در جراید خارجی چاپ می شود همه نشان از وجود دانشجویان و اساتید نخبه دارد؛ زیرا اگر این مقالات کیفیت علمی خوبی نداشت چاپ نمی‌شد.
نقش گردشگری در توسعه اقتصادی کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به عنوان مثال اسپانیا روی درآمد توریسم خود تکیه دارد به همان شدتی که ایران روی درآمد نفتی خود تکیه کرده است.یعنی توریسم این قدرت را دارد که جایگزین نفت شود.اما ورود این صنعت در کشور نیازمند امکانات است.اولین و مهمترین امکانات برای ورود توریسم به ایران وجود نیروی انسانی علمی و کارامد است. دولت ها بايد توجه داشته باشند که از نيروهاي آموزش ديده درحوزه توريسم بهره ببرند و فعالان اين حوزه بايد متناسب با آن، تربيت شوند. «چند فرهنگي بودن»، «چند زباني بودن»، «ميدان جغرافيا داشتن» و «شهروند جهاني بودن» از ابزارهاي مديريت گردشگري است و اگر مي خواهيم به خوبي پذيراي گردشگرها از مليت هاي مختلف باشيم، بايد بدانيم چه چيزي آنها را خوشحال مي کند.
چه توصیه ای به دانشجویان گردشگری دارید؟
تنها توصیه‌ام این است که دانشجویان به غیر از درس و نمره به یادگیری علم و همزمان ارائه آنچه فراگرفته اند نیز فکرکنند.متاسفانه برخی دانشجویان فرآورده‌های علمی اندوخته‌اند اما در عمل نمی‌توانند آنها را ارائه دهند. درحالی که ارائه و کاربرد علم و عمل همراه هم است که می تواند کمک به جامعه کند تا مشکل ایران در صنعت گردشگری که نبود نیروی انسانی متخصص و خبره است، حل شود. به عقیده من دانشگاه هایی مانند دانشگاه علم و فرهنگ که دراین مسیر تجربیات خوبی دارند می توانند دراین راه قدم های موثری بردارند. من به آینده امیدوارم. اگر اتفاق غیر مترقبه ای نیافتد راهی که در صنعت توریسم شروع کردیم به مقصد خوبی می رسد.
No tags for this post.