در حال حاضر قسمت های زیادی از دیواره ها و تاسیسات قلعه ایجدانک از بین رفته و قلعه در زمین های کشاورزی اطراف ، حالت تپه به خود گرفته است ولی در کل قلعه حالت پلان مربع شکل دارد .
در محوطه قلعه ، سفال های بسیاری به رنگ های نخودی و قرمز و سفال های لعابدار فیروزه ای و قرمز روشن دیده می شود که نشان دهنده وجود استقرار و سکونت طولانی در این محل است . متاسفانه در بسیاری از بخش های بنا حفاری غیر مجاز انجام گرفته که یکی از مهمترین آن ها در ضلع شمال شرقی دیده می شود و طی آن یک اتاق گنبد دار کامل با دیواره های مربوط از زیر خاک خارج شده است . در مرکز این قلعه دهانه چاهی است که آب قلعه را تامین می کرده است و احتمالاً شعبه ای فرعی از رشته قناتی است که از کنار قلعه می گذرد .
در برخی از بخش های قلعه از آجر پخته و در برخی قسمت ها نیز خشت و گل به کار رفته است که همین موضوع سبب شده تا روند تخریب و فرسایش دیواره های قلعه ایجدانک تسریع شده و این بنا در برابر عوامل جوی و آسیب های محیطی و انسانی ضعیف باشد .
این فرایند سبب شده است تا قلعه ایجدانک در طول زمان ، صدمات بسیاری را دریافت کند، به طوری که در حال حاضر بسیاری از واحدهای آن کاملاً فرو ریخته و تنها برج های چهار گانه آن در گوشه های قلعه خود نمایی می کند . بر اساس شواهد و مدارک موجود ، این قلعه در بخش میانی نیز دارای تاسیساتی بوده که به مرور زمان آسیب کلی دیده و تماماً ریزش مرده اند .
مصالح اصلی بنا خشت و گل رس است و در بررسی پیرامون تپه روی آن تعداد اندکی سفال دوران اسلامی به ویژه ایلخانی و صفوی مشاهده می شود که این آثار بیانگر استفاده از قلعه ، در همین دوران هستند . به احتمال قوی قلعه مزبور از دوره صفویه و یا زندیه کاملاً متروک مانده است .
لازم به توضیح است از آن جایی که قلعه مزبور در میان زمین های کشاورزی محصور شده است ، تا پای قلعه به زیر کشت گندم رفته و بخش هایی از ان به عنوان کود به زمین های کشاورزی منتقل شده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.