گروهی از محققان تصمیم گرفتند که این آزمایش را روی سهره‌های گورخری (نوعی پرنده کوچک استرالیایی) انجام دهند. آنها این سهره‌ها را به دو گروه تقسیم کردند: پرنده‌هایی که برای انتخاب جفت آزاد بودند و پرنده‌هایی که مجبور به جفتگیری از پیش تعیین شده بودند.
محققان با بررسی 160 پرنده دریافتند که تعداد جوجه‌های زنده مانده در پایان این آزمایش برای جفت‌هایی که جفت خود را آزادانه انتخاب کرده بوند 37 درصد بیشتر از جفت‌های غیرعاشق است.
این پژوهش نشان داد که در جفت‌های عاشق، تعداد جفت‌گیری‌ها بیشتر است، مراقبت‌های والدین از جوجه‌ها در این جفت‌ها بهتر به انجام می‌رسد و نهایتا این جفت‌ها در تغذیه جوجه‌ها بهتر عمل می‌کنند.
محققان می‌گویند که این نتایج با یافته‌های مربوط به ازدواج‌های عاشقانه و ازدواج‌های برنامه‌ریزی شده غیرعاشقانه در انسان‌ها همخوانی دارد.
به گزارش ایسنا ، این نتایج در مجله PLoS Biology به چاپ رسیده است.
No tags for this post.