ژئومورفولوژی دانشی است که در اواخر قرن نوزدهم میلادی شکل گرفت و با تلاش دانشمندانی مانند موریس دیویس، گیلبرت و… به قوانین و اصول علمی خود رسید. این علم امروزه مبتنی بر شناسایی لندفرم ها و اشکال زمینی و فرایندهای ایجاد کننده و تغییر دهنده آنها است. رشته ژئومورفولوژی در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشجو دارد.
امروزه ژئومورفولوژی در دانشگاه‌های دنیا به‌عنوان زیرشاخه‌ای از علوم محیطی و در ایران نیز به عنوان گرایشی از جغرافیای طبیعی تدریس می‌شود.
دکتر علی احمدآبادی، عضو هیئت علمی گروه ژئومورفلوژی دانشگاه خوارزمی در گفت وگو با ایسنا، گفت: رشته ژئومورفولوژی رشته‌ای جوان و نوپا است عمرش در دنیا بیشتر از یک قرن نیست و در ایران نیز همچنان این رشته ناشناخته است.
وی افزود: دانش آموختگان این رشته توانایی این را دارند که در بخش‌های منابع طبیعی، آبخیزداری، محیط زیست و سازمان هایی که با مباحث مخاطرات مثل سیل و زلزله درگیرند، همکاری کنند.
احمدآبادی خاطرنشان کرد: اما بحثی که در باب اشتغال دانشجویان وجود دارد یک موضوع دو طرفه است نخست اینکه شرایط اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی مناسب نیست و بودجه تحقیقاتی اکثر سازمان‌ها نیز به حداقل رسیده است وقتی هم بودجه تحقیقاتی نباشد مسلما نیروهای دانشگاهی قادر به انجام کارهای تحقیقاتی نیستند دوم مشکل دانشگاهها است که فارغ التحصیلان خیلی ضعیفی را پرورش می‌دهند که این افراد توانایی انجام کار در بخش تحقیقات را ندارند.
عضو هیئت علمی گروه ژئومورفلوژی دانشگاه خوارزمی در پایان گفت: دانشجویان این رشته باید با توانمندسازی خود، انتظارات بازار کار را برآورده کنند و در زمینه تخصصی خود بتوانند از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان یک ابزار تحلیل مکانی و ارائه راهکارهای مدیریتی استفاده نمایند.
No tags for this post.