دکتر هودسا مجیدیان، عضو هیات علمی پژوهشگاه مواد و انرژی و مجری طرح با بیان اینکه تا به حال این نوع کامپوزیت‌ها با این کیفیت و نسبت مواد اولیه در داخل کشور تولید نشده و وارداتی بوده است، افزود: تلاش ما در این پروژه این است که بتوانیم دانش فنی تهیه آن را بدست آوریم تا این کامپوزیت را جهت استفاده به عنوان نازل‌ها تولید کنیم.
وی گفت: بدنه اصلی این کامپوزیت‌ها فاز آلومینا است که ذرات زیرکونیا و مولایت باید زیر آن پراکنده شوند.مجیدیان ادامه داد: برای تهیه این کامپوزیت‌ها، مواد اولیه آلومینا، مولایت و زیرکونیا را با هم مخلوط کرده و یا از روش زینتر واکنشی استفاده می‌کنیم.
عضو هیات علمی پژوهشکده سرامیک پژوهشگاه مواد و انرژی با اشاره به اینکه روش زینتر واکنشی، روشی ساده و کم هزینه‌تر است، توضیح داد: در این روش می‌توان از مخلوط پودرهای آلومینا و زیرکون استفاده کرد.وی درخصوص پروژه‌های انجام شده در این زمینه افزود: تاکنون مواردی از قبیل دمای زینتر (که حداقل باید 1500 درجه سانتی‌گراد باشد)، روش حرارت دهی مانند کوره معمولی و یا دستگاه مایکروویو، روش تهیه مانند ریخته‌گری دوغابی و یا پرس و همچنین استفاده از مواد اولیه و داخلی ارزان قیمت (مانند آندالوزیت) بررسی شده است.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: تاکنون تحقیقات درخصوص کامپوزیت‌های AMZ در زمینه خواص مکانیکی، مقاومت به شوک حرارتی، چقرمگی و مقاومت به خوردگی بوده است.
وی در ادامه به مراحل پیشرفت کار در این پروژه اشاره و اظهار کرد: در حال حاضر قطعات در ابعادی فراتر از مقیاس آزمایشگاهی و نمونه‌هایی با ارتفاع پنج سانتیمتر ساخته شده است.
وی با تاکید بر اینکه این تحقیقات ادامه دارد و درصدد هستیم آن را در مقیاس بزرگتر انجام دهیم، تصریح کرد: طی پروژه‌های متعدد، دستیابی به قطعات با تخلخل صفر درصد در این نمونه‌ها امکان‌پذیر شده که مقاومت به خوردگی خوبی را در برابر مذاب فولاد از خود نشان دادند. بر اساس این گزارش، این طرح‌ها با همکاری دکتر تورج عبادزاده و دکتر لیلا نیکزاد انجام شده است.
No tags for this post.