در پژوهش جدید، کودکان مبتلا به اوتیسم که در یک برنامه تئاترمحور 10 هفته‌ای (شامل 40 ساعت) شرکت کرده بودند، تفاوت‌های قابل‌توجهی را در توانایی‌های اجتماعی در مقایسه با گروهی از کودکان مبتلا به اوتیسم از خود نشان دادند که در این برنامه‌ها شرکت نکرده بودند.
بازیگری، فرآیندی ذاتا تعاملی است که شامل جنبه‌های فراوانی از جمله اجتماعی‌شدن، مشاهده، درک‌کردن، تفسیرکردن و بیان‌کردن افکار، احساسات و ایده‌هاست و «بلایت کوربت»، دانشیار دانشگاه واندربیلت، آن را درمانی برای کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم می‌داند.
این مطالعه شواهد متقاعدکننده‌ای از مزیت‌های تئاتر برای ارتقای صلاحیت اجتماعی مبتلایان به اوتیسم ارائه می‌دهد و دانشمندان اثرات درمانی مهمی را بر روی شناخت اجتماعی، تعامل اجتماعی و ارتباط اجتماعی در جوانان مبتلا به اوتیسم مشاهده کردند.
پژوهش جدید شامل کوکان بین سنین هشت تا 14 ساله بود که 17 نفر از آن‌ها به طور تصادفی در یک گروه آزمایشی تئاتر و 13 نفر نیز در تیم کنترل قرار گرفتند. نتایج نشان داد کودکانی که در گروه آزمایش بودند، تغییرات قابل‌توجهی را در توانایی شناسایی و به‌یادآوردن چهره‌ها از خود بروز دادند که این تغییرات با تغییرات الگوهای مغزی مطابقت دارد.
شرکت‌کننده‌های حاضر در برنامه تئاتر همچنین بازی گروهی بیشتری را با کودکان خارج از گروه از خود نشان دادند و قابلیت آن‌ها در برقراری ارتباط اجتماعی آن‌ها در منزل و جامعه برای دست کم دو ماه خود باقی ماند.
این پژوهش در Journal of Autism and Developmental Disorders منتشر شده است.
No tags for this post.