دستور کار توسعه پایدار باید از سوی تمام کشورها پذیرفته شود
مجید شفیع پور افزود: هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سوم مهر آغاز به کار کرد و سه روز ابتدای مجمع عمومی امسال به موضوع دستور کار توسعه پس از سال های 2015 اختصاص پیدا کرده بود که هدف از آن تدوین نهایی اهداف توسعه پایدار بود.
شفیع پور تصریح کرد: 15 سال پیش یعنی در سال 2001 میلادی، در نشست هزاره در مقر سازمان ملل متحد، آرمان های هشت گانه ای توسعه هزاره (MDGs) برای کاهش فقر، دستیابی به آموزش جامع و فراگیر، ارتقای تساوی زنان و مردان، کاهش مرگ و میر کودکان و نوزادن، مبارزه با ایدز، مالاریا و سایر بیماری ها، حصول اطمینان از پایداری محیط زیست، توسعه مشارکت های جهانی وضع شد و تمام کشورهای جهان پذیرفتند که این آرمان ها را پیگیری کنند.
وی ادامه داد: افق زمانی دستیابی به این آرمان ها پایان سال 2015 میلادی بود، آرمان های هشت گانه ای توسعه هزاره دچار نقص هایی بود، به عنوان مثال، این آرمان ها به فقرزدایی می پرداخت اما به ریشه و دلایل فقر رسیدگی نمی کرد، همچنین بیشتر آرمان ها متوجه کشورهای فقیر بود اما ضرورت داشت که تمام جامعه بشریت در کره زمین (کشورهای توسعه یافته، کشورهای در حال توسعه) در دستور کار برنامه توسعه پس از 2015 میلادی قرار گیرد.
شفیع پور ادامه داد: در اجلاس سران موسوم به ریو 20 که در سال 2012 در برزیل تشکیل شد، برای سران سازمان ملل متحد تکالیفی برای اجرای آرمان های توسعه پایدار برای پس از 2015 (SDGs) تعیین شد، متفاوت از برنامه MDGs ، برنامه SDGs نه تنها مختص به کشورهای فقیر و کمتر توسعه یافته نبود، بلکه در اهداف توسعه پایدار نقش کلیدی هر کشور مورد توجه قرار گرفته بود.
وی افزود: با پایان سال 2015 و رسیدن به ماه های آخر افق زمانی اهداف توسعه هزاره، هنوز یک میلیارد نفر از جمعیت کره زمین با درآمد روزانه کمتر از یک دلار و بیست و پنج سنت زندگی خود را سپری می کنند و هشتصد میلیون نفر در جهان دسترسی به غذای کافی ندارند.
شفیع پور گفت: طی تلاش های بسیار گسترده ای که سازمان ملل در مدت سه سال گذشته، بعد از اجلاس ریو 20 آغاز کرد، پیشنهادات و نظرات مشورتی 85 کشور از 195 کشور سازمان ملل از جمله جمهوری اسلامی ایران در زمینه وضع آرمان های توسعه پایدار اخذ شد.
وی ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهایی است که ارکان سه گانه توسعه پایدار (توسعه اجتماعی، توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط زیست) را در الگوی توسعه خود دنبال می کند، بنابراین نظرات و دیدگاه های 31 استان کشور در پنج منطقه (مرکزی، شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی و جنوب شرقی) پوشش داده شد.
رییس مرکز امور بین الملل و کنوانسیون ها سازمان حفاظت محیط زیست افزود: به دنبال همکاری سازمان ملل با کشورهای مختلف، در نهایت 17 آرمان و 169 هدف کمی برای توسعه پایدار پس از 2015 تعیین شد، این آرمان ها از ابتدای 2016به مدت 15 آغاز می شود و افق زمانی آن تا 2030 است.
شفیع پور تصریح کرد: مهمترین این آرمان ها خاتمه فقر و گرسنگی در همه جهان با توجه به امنیت غذایی و ارتقای کشاورزی پایدار، اقدام عاجل در مقابله با پدیده گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوا، حفاظت و بهره برداری پایدار از اقیانوس ها، دریاها و منابع محیط زیست دریایی، حفاظت، بازسازی و ارتقای توسعه پایدار در اکوسیستم های ساحلی، مدیریت پایدار جنگل ها، مقابله با بیابان زایی، توقف و معکوس کردن روند تخریب سرزمین برای جلوگیری از دست دادن تنوع زیستی است.
وی خاطر نشان کرد: برای محقق کردن تمامی این آرمان های 17 گانه و اهداف مربوطه، پیش بینی هایی برای تامین منابع مالی لازم و تقسیم آن در میان تمامی کشورها انجام شده است، تخصیص حداقل 7 درصد از تولید ناخالص ملی کشورهای توسعه یافته برای کمک به توسعه کشورهای در حال توسعه ، از جمله این اقدامات است.
شفیع پور تاکید کرد: در هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دکتر روحانی رییس جمهوری دیدگاه و مواضع خود را به جامعه جهانی عرضه کرد و با اشاره به اینکه دولت یازدهم یک دولت محیط زیستی است، خاطر نشان کرد که همه کشورها در یک کشتی قرار گرفتند و همه کشورها باید در یک تلاش همگرا این کشتی را به سمت توسعه پایدار و مهربانی با محیط زیست هدایت بکنیم.
وی ادامه داد: از آنجایی که تصویب آرمان های توسعه پایدار در کشورهای عضو سازمان ملل به لحاظ زمانی در مرحله تدوین برنامه ششم توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور قرار دارد، بهره گیری از این آرمان ها و اهداف در تدوین سیاست گذاری های برنامه ششم می تواند تاثیر مثبتی در همسویی ایران با جامعه جهانی داشته باشد چرا که ساز و کار اجرایی آرمان های توسعه پایدار امکان تامین منابع مالی، انتقال و توسعه فناوری را برای کشورهای در حال توسعه فراهم می کند.
