اوي در ابتدا در رشته حقوق به تحصيل پرداخت اما با مطالعه درباره آسمان و ستارگان، به نجوم و ستاره شناسي گراييد و از سال 1914م به مدت سه سال در يك رصدخانه با تلسكوپ به تحقيقات نجومي مشغول بود. هابل علاقه خاصي به سحابيها داشت. سحابيها توده هاي ابري شكلي بودند كه معمولاً در قسمتهاي مختلف آسمان ديده مي شدند و دانشمندان نجوم از ساختمان دروني و نحوه پيدايش آنها بي خبر بودند. در عصر هابل، ابعاد كهكشان، دقيقاً تعيين شده بود اما سخن در اينجا بود كه آيا وراي ابرهاي توده اي و در آن سوي كهكشان هم چيزي وجود دارد يا خير. هابل در سال 1924م، با كمك تلسكوپ به كشف ستارگان درون سحابي نائل آمد و از آن پس، تحقيقات خود را در اين زمينه ادامه داد و ثابت كرد كه پاره اي از اين ستارگان، متغيير مي باشند. هابل همچنين اين مساله را به اثبات رساند كه سحابيهاي ديگري وجود دارند كه مسافتشان از زمين به مراتب بيشتر از مسافتهايى است كه تا آن زمان شناخته شده است. هابل بدين نحو، مطالعه در جهان ماوراي كهكشان را بنياد نهاد و نخستين بار وجود اجرام سماوي را كه از آنها به سحابيهاي برون كهكشاني تعبير كرد، اعلام داشت. هابل نخستين كسي است كه مداركي در تاييد جهان در حال گسترش عرضه كرد و يافته هاي خود را به صورت قانون هابل بيان داشت. طبق اين قانون، فواصل بين كهكشانها دائماً در حال زياد شدن است و به عبارت ديگر كيهان در حال گسترش مي باشد. قانون هابل درباره همه كهكشانهايى است كه هم به اندازه كافي از يكديگر دور هستند و هم نيروي جاذبه در مورد آنها صرفنظر كردني باشد، صدق مي كند. (قانون هابل در زماني مطرح شد كه قرآن، كتاب مقدس الهي، در حدود چهارده قرن قبل از آن، به گسترش يافتن آسمان اشاره كرده و فرموده است: "ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آن را وسعت مي بخشيم" سوره ذاريات، آيه 47) ادوين پاول هابل سرانجام در 28 سپتامبر 1953م در 64 سالگي درگذشت. سالها بعد از مرگ او و در اوايل دهه 1990م، تلسكوپ فضايي عظيمي به فضا پرتاب گرديد تا به رصد ستارگان بپردازد كه به افتخار اين دانشمند بزرگ، تلسكوپ هابل ناميده شد.
منبع:راسخون
No tags for this post.