این به اصطلاح «شبح انسان»، جدیدترین تلاش پروژه انسان مرئی محسوب می‌شود که در دهه 1990 به عنوان سیستمی برای ارائه تصاویر دیجیتالی از بدن انسان به محققان پزشکی آغاز بکار کرد. این پروژه با دو بدن زن و مرد آغاز بکار کرد که در آن زمان منجمد شده، به تکه‌های باریکی بریده شده و تصویربرداری شده بودند.از طریق اسکن‌های ام‌آرآی و سی‌تی اسکن، تصاویر مدون شده و پس از دیجیتالی شدن، برای اهداف تحقیقاتی در اختیار جامعه پزشکی قرار گرفته‌اند. این پروژه جدید اساسا بدن اهدا شده را با استفاده از گرافیک پیشرفته رایانه‌ای و فناوری تصویربرداری بطور کلی بازسازی کرده است.
بدن زن به بیش از 5000 تکه بریده شده که ضخامت هر کدام نزدیک به یک سوم یک میلیمتر است. با مونتاژ تصاویر این قطعات در کنار یکدیگر با وضوح بالا، محققان توانسته‌اند دقیق‌ترین ساختار دیجیتالی از بدن انسان را تا به امروز تولید کنند.
بدن دیجیتالی شده از 231 بافت از نای گرفته تا کره چشم برخوردار است، اما غضروف بینی و 14 بخش دیگر بدن در آن وجود ندارد.طبق برآوردها، بازسازی مجازی بدن تا 10 برابر اطلاعات بیشتری را نسبت به بازسازی دیجیتالی که در گذشته مورد استفاده بوده، ارائه می‌کند. این امر به دانشمندان اجازه می‌دهد تا نه تنها آناتومی بدن را با جزئیات کامل مطالعه کنند، بلکه بتوانند آزمایشات مجازی را نیز اجرا کنند که انجام آن بر روی سوژه‌های انسانی بسیار خطرناک است.
دانشمندان و پزشکان در حال حاضر از داده‌های بدن مجازی برای بررسی درمان‌ها سرطان پستان، فرآیندهای اسکن کاشت‌ها و حتی عوارض طولانی‌مدت استفاده از تلفن همراه استفاده می‌کنند. به گزارش ایسنا، این داده‌ها بطور رایگان در اختیار قرار گرفته و می‌توانند با نرم‌افزار استاندارد پزشکی، اصلاح و بررسی شوند.
No tags for this post.