سیمون کواترینی بنیانگذار صندوق جهانی تخریب زمین و هماهنگ کننده سیستم های جهانی در کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی (UNCCD) و هارالد هوبام استادیار دانشگاه لندن در رشته انرژی جهانی و سیاست آب و هوا، SOAS اعلام کردند:با استفاده از شیوه های ابتکاری کشاورزی، زمین را می توان به دارایی با ارزش تبدیل کرد و جوامع محلی را در بخش مالی هماهنگ با توسعه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست بهره مند ساخت.
از مزایای صندوق جهانی تازه تاسیس ملل متحد برای ترمیم زمین های تخریب شده، فراتر از تولید، ایجاد درآمد برای استفاده پایدار زمین و حفاظت از اکوسیستم های حیاتی است، این صندوق کاهش انتشار گازها بر اثر مدیریت نادرست زمین و بهبود مواد غذایی، انرژی و امنیت آب را هدف قرار داده است.
چرا ترمیم و بازگرداندن زمین های تخریب شده به شکل اول، برای آب و هوا بسیار مهم است؟
زمین منبع طبیعی بنیادی و مایه معیشت و غذای میلیاردها نفر مردم جهان است، خاک و زمین نقشی کلیدی در توجه به نابرابری اقتصادی، حفظ تنوع زیستی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی جهانی دارند.
آیا جنگل ها، مراتع، دشت ها یا بیابان ها کلیدی برای ساختن آینده ای پایدار است؟
زمین در معرض خطر است، تخریب زمین، کاهش در کیفیت و ظرفیت تولیدی زمین و خاک با توجه به شرایط آب و هوایی، فعالیت های انسانی از قبیل جنگل زدایی، کشاورزی ناپایدار و معدن کاری بسیار زیاد، با سرعت به یکی از بزرگترین چالش های قرن 21 تبدیل شده و اکنون دو میلیارد هکتار زمین در کره مسکون معادل منطقه ای بزرگ تر از امریکای جنوبی در حال تخریب است، از این مساحت 500 میلیون هکتار زمین های کشاورزی رها شده اند.
با جمعیت 9.5 میلیاردی جهان تا سال 2050، فرسایش زمین، فشار جمعیت و تغییر آب و هوا به طور فزاینده ای منابع طبیعی ما را فراتر از ظرفیت آن تحت فشار قرار می دهد، گندمزارهای موجود به ازای هر فرد با تخریب متوسط و یا شدید در حال کاهش است، با از بین رفتن سالانه 52 درصد از زمین های کشاورزی و بیش از 12 میلیون هکتار، پیش بینی می شود تقاضاها برای منابع بسیار مهم تولید غذا، سوخت، فیبر و آب افزایش یابد.
هنگامی که زمین دیگر تولید کننده نباشد، جنگل ها از بین می رود، هنگامی که زمین های کشاورزی تخریب می شوند، تولید کنندگان به سمت زمین های بکر می روند که اغلب عواقبی مضر مانند از دست دادن پوشش جنگلی و تولید گازهای گلخانه ای اضافی (GHG) دارد.
به گفته هیات بین دولتی تغییرات آب و هوا در تازه ترین گزارش ارزیابی، نزدیک به یک چهارم از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی به دلیل کشاورزی، جنگلداری و دیگر استفاده ها از زمین (AFOLU) ایجاد شده است.
روشن است که باید به فرسایش زمین به عنوان یک مساله جدی و فوری توجه شود، سازمان ملل متحد اهمیت این موضوع برای اهداف توسعه پایدار را (SDGs) به رسمیت می شناسد، فقط یک رویکرد مدیریتی چشم انداز پایدار می تواند بی طرفی تخریب زمین (LDN) را تایید و وضعیت منابع زمین را حفظ و هر جا که ممکن است را بهبود بخشد، با این حال، امنیت مالی برای حمایت از این برنامه در مقیاس گسترده، یک مشکل عمده است.
مکانیسم جهانی (GM) کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مقابله با بیابان زایی (UNCCD) برای پاسخ به این چالش صندوق LDN یا صندوق ترمیم زمین های تخریب شده را ایجاد کرده است.
این صندوق به عنوان یک پلتفرم هماهنگی برای امور مالی تلفیقی طراحی شده و مانند یک مشارکت دولتی- خصوصی (PPP) در میان سرمایه گذاران نهاد خصوصی، موسسات مالی بین المللی و اهدا کنندگان عمل می کند.این صندوق از طریق توانبخشی زمین با ایجاد درآمد برای سرمایه گذاران، از تولید پایدار در زمین ترمیم شده، حمایت کرده و به دنبال تولید 2 میلیارد دلار (با پتانسیل 50 میلیارد دلار بیش از 20 سال) در سال است، صندوق با تشویق راه حل های عملی کسب و کار پایدار، به صورت خصوصی اداره می شود.
مکانیسم جهانی (GM) می داند که روش های عمومی به تنهایی در جلوگیری از تخریب در حال افزایش زمین، کافی نبوده و تنها در همکاری نزدیک با بخش خصوصی است که مدل های کسب و کار عملی و پایدار می تواند سریع تر عمل کرده و به حد کافی برسد.
صندوق جهانی ترمیم زمین های تخریب شده، از طریق سرمایه گذاری های دولتی و خصوصی، حداقل 12 میلیون هکتار از زمین های تخریب شده طی یک سال را حمایت می کند. این صندوق پس از آن، با تامین مالی بلند مدت و کمک های فنی، استفاده پایدار و مولد از زمین ترمیم شده را با تمرکز بر توانبخشی پروژه های در مقیاس بزرگ پشتیبانی خواهد کرد.
رویکرد متوازن بین همه بخش های استفاده از زمین از جمله کشاورزی پایدار، مدیریت دام پایدار، جنگل زراعی، جنگلداری پایدار، انرژی تجدید پذیر، توسعه زیرساخت ها، گردشگری کشورهای عضو اکو و موارد دیگر مورد توجه این صندوق است.
ملاحظات سودمند کلیدی برای سرمایه گذاران خصوصی در حد متوسط بازده بازار هدف قرار گرفته است، مهمتر اینکه تبدیل دارایی های نهفته زمین به دارایی های مولد، توانمند سازی زمین داران و زمین کاران برای ایجاد یا گسترش مدل کسب و کار سود آور و پایدار بر روی زمینی است که قبلا تخریب یا رها شده و عملکرد ضعیفی دارد، هدف اصلی به شمار می رود.
کنوانسیون سازمان ملل متحد در طراحی صندوق جهانی ترمیم زمین های تخریب شده، برای مبارزه با بیابان زایی از طیف وسیعی از دیگر روش های پایداری استفاده کرده است، به عنوان مثال، صندوق آب و هوا آلتلیا با موفقیت توانست جریان سرمایه را به سوی ترمیم زمین مدیریت کند.
آنها همچنین برای کاهش تغییرات آب و هوایی از طریق توقف 20 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای CO2 تا سال 2050 سرمایه گذاری کرده اند و این میزان، اگر ما به توافق جهانی کربن پایبند بمانیم، ارتباطی معنی دار است.
صندوق به علاوه انعطاف پذیری جمعیت های آسیب پذیر را افزایش و سبب دستیابی به انطباق با تغییرات آب و هوا می شود، شاید این اتفاق طولانی مدت به نظر برسد، اما پیامدهای آن برای تغییر جهانی آب و هوا، امنیت مواد غذایی و آب، حفاظت از اکوسیستم و همچنین فرصت های اقتصادی برای جوامع محلی بسیار زیاد خواهد بود. راه اندازی رسمی صندوق جهانی ترمیم زمین های تخریب شده ممکن است در اجلاس COP21 در پاریس بتواند تغییر دهنده مهمی در مسیر مدیریت پایدار زمین باشد.