محققان از جمعیتی بالغ بر 160 پرنده استفاده کرده و یک جلسه دوستیابی سریع را به راه انداختند که طی آن، گروههایی از 20 پرنده ماده، میتوانستند پرندهای از بین 20 پرنده نر، انتخاب کنند.زمانی که پرندگان با هم جفت شدند، نیمی از آنها اجازه یافتند زندگی خود را آغاز کنند، اما برای نیمی دیگر، محققان مداخله کرده و جفتها را از هم جدا میکردند یا آنها را به جفتگیری با سایر پرندگان جدا شده از جفتشان مجبور میکردند. به گزارش ایسنا ، آنها در کمال تعجب دریافتند که میزان امید به زندگی در پرندگانی که جفتشان را خودشان انتخاب کرده بودند، 37 درصد بالاتر بود.
No tags for this post.