محققان دانشگاه مینه سوتا در ایالات متحده آمریکا در تحقیقی که به تازگی انجام شده است با استفاده از فناوری های پیشرفته ای مانند تصویر برداری سه بعدی و پس از آن چاپ سه بعدی موفق به ساختن قطعه ای شده اند که می توان آن را به بدن وارد کرد. با انجام این کار می توان به روش های بیوشیمیایی به بازسازی ساختار عصبی بدن کمک کرد. شایان ذکر است که این روش در تست هایی که در محیط های آزمایشگاهی بر روی موش ها انجام شد بسیار امیدوار کننده بوده و نتایج موفقیت باری را در بر داشته است.
محققان در این آزمایش از روش مهندسی معکوس استفاده کردند. برای انجام این کار نیز این تیم تحقیقاتی از چاپ گر سه بعدی برای مهندسی معکوس ساختار عصب سیاتیک موش ها استفاده کردند. پس از این کار، با استفاده از یک چاپگر سه بعدی مخصوص قطعه مورد نظر خود که موجب بازسازی ساختار عصبی می شود را ساختند. به این ترتیب قطعه ای ساخته شد که برای بهبود کارکرد های حرکتی و بازسازی عصب های حسی مورد استفاده قرار می گیرد.
بعد از ساخت این قطعه نوبت به آزمایش آن فرا رسید. محققان به این منظور این قطعه ساخته شده را با استفاده از عمل جراحی به انتهای عصب موش ها پیوند زدند. پس از گذشت 10 الی 12 هفته توانایی حرکتی موش ها پیشرفت چشم گیری پیدا کرد.
پروفسور مایکل مک آلپاین، راهبر این تحقیق از دانشگاه مینه سوتا، در این باره بیان کرد: «این امر نشان دهنده اهمیت چاپگر های سه بعدی در ساخت دستگاه هایی است که به استفاده از آنها می توان آسیب های عصبی پیچیده را درمان کرد. ما بر این باوریم که روزی فرا می رسد که همه بیمارستان ها برای ساخت چنین دستگاه هایی مجهز به چاپ گر سه بعدی می شوند.»
روند اسکن و چاپ این قطعه حدود یک ساعت به طول می انجامد اما رشد دوباره اعصاب بدن چندین هفته به طول می انجامد. مک آلپاین معتقد است که تحقیقات پیشین توانسته اند رشد مجدد اعصاب خطی را به اثبات برسانند اما تحقیقی که در حال حاضر انجام شده است اولین تحقیقی است که برای ترمیم رشته های عصبی از قطعه ای خارجی استفاده کرده است که می تواند موجب رشد عصب های پیچیده ای نظیر اعصاب Y شکل سیاتیک شود.
No tags for this post.