آشکارسازی منشأ قمرها و حلقه زحل

 قمر شبانی، قمری است که نزدیک لبه حلقه مدارگردی می‌کند و از طریق تعاملات گرانشی با ذرات حلقه، گسترش آن را محدود می‌کند.

بر اساس آخرین نظریه ارائه‌شده درباره شکل‌گیری قمرهای زحل توسط ژاپنی‌ها، زحل دارای حلقه‌های باستانی حاوی ذرات بسیار بیشتری در مقایسه با حال حاضر بوده و قمرهای شبانی آن نیز از گسترش و رشدکردن این ذرات شکل گرفتند.

در طول مرحله نهایی شکل‌گیری قمرها، چندین قمر کوچک تمایل دارند که نزدیک لبه بیرونی‌تر حلقه شکل گیرند.

دانشمندان در شبیه‌سازی‌های انجام‌شده با استفاده از سیستم‌های رایانه‌ای رصدخانه ملی نجوم ژاپن و دانشگاه کوبه نشان دادند که حلقه F و قمرهای شبانی آن به دلیل تصادم این قمرهای کوچک با هسته متراکم و تجزیه‌شدن نسبی ذرات در نتیجه این برخورد شکل گرفتند.

به عبارت دیگر، سیستم حلقه F و قمرهای آن، نتیجه طبیعی فرآیند شکل‌گیری سیستم قمر-حلقه زحل هستند.

حلقه F بسیار باریک و دارای عرضی به اندازه چند کیلومتر است و دارای دو قمر به نام پرومتئوس و پاندورا است که این قمرها به ترتیب در داخل و خارج حلقه قرار دارند.

گرچه فضاپیمای کاسینی و وویجر مشاهدات دقیقی از حلقه F و قمرهای شبانی ارائه داده‌اند، اما منشا آن‌ها تا پیش از این مشخص نبود.

زحل که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است، دارای حلقه‌ها و قمرهای چندگانه است.

یافته‌های جدید به شفاف‌شدن شکل‌گیری قمرها در داخل و بیرون از منظومه شمسی کمک خواهد کرد.

به گزارش ایسنا، جزئیات این یافته‌ها در مجله Nature Geoscience ارائه شد.

No tags for this post.