این پل در دوران پیش از اسلام و عصر ساسانی ساخته شده است و در مسیر جاده ای قرار داشته كه بقایای آن در دوطرف پل به طول چند كیلومتر دیده می شود . پهنای این جاده 7 متر است كه با قلوه سنگ وملاط فرش شده است .
پل تاریخی خسرو به طول 152 متر و 80 سانتیمتر و عرض 7 متر و 20 سانتیمتر بوده كه شامل 9 پایه و 10 دهانه است .
عرض هر یك از پایه ها برابر با عرض پل یعنی 7 متر و 20 سانتیمتر و طول آنها چهارده متر و سی سانتیمتر است . هر یك از دهانه ها نیز هشت متر و هشتاد سانتیمتر عرض دارد . از نظر پلان هر كدام از پایه به صورت شش ضلعی طراحی شده اند كه از سه بخش تشكیل می شوند . قست میانی كه مستطیل شكل است و در دو طرف آن ، دو آبشكن مثلث شكل كه قاعده آن با قطر پایه یكی است ، قرار دارد . پایه ها با مصالح لاشه سنگ ، ملاط گچ و سنگ های تراشیده چیده شده اند به این ترتیب كه لاشه سنگ ها را در ملاط گچ غوطه ور كرده و سپس روكار دیوار را با بلوك سنگی تراشیده ، چیده اند . روی سطح برخی از این بلوك ها علائم سنگ تراشان ساسانی به اشكال مختلفی نقش شده است . این بلوك‌های سنگی مكعب مستطیل به وسیله بست های آهنی متصل هستند . این بست ها به عرض چهار و نیم سانتی متر و طول بین 20 تا 28 سانتی متر هستند كه هر كدام از آن ها دو سنگ را به هم متصل می كند . پایه های پل بر روی بستر سنگ فرش شده رودخانه بالا آمده اند . این بستر سنگی به صورت سكوی سراسری است كه مانع شستن كف رودخانه شده و در عین حال ارتفاع سطح آب را تنظیم می كند .
از طاق چشمه ها و گذرگاه پل آثاری بر جای نمانده است ولی در سال های اخیر روی پایه های سنگی این پل ، پلی فلزی به پهنای بیش از یك متر ، برای تردد افراد محلی ایجاد كرده اند .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.