عموما برای بررسی میزان آلودگی آب و همچنین وجود باکتری های آن، نمونه های آب باید به آزمایشگاه برده شده و در آن جا بررسی شود. دانشمندان می توانند با استفاده از رشد باکتری ها، میزان غلظت آنها در آب را تشخیص دهند. روش دیگر نیز از طریق بوی آب انجام می شود که نیازمند به تجهیزات پیچیده ای مانند کروماتوگرافی گازی و یا طیف سنج جرمی است که تمامی این روش ها عموما زمان بر هستند.
به این منظور محققان به تازگی موفق به ساخت بینی بایو الکترونیکی شده اند که بر اساس گیرنده های مشابه با ساختار بویایی انسان عمل می کند. این بینی شبیه سازی شده بدون هیچ آزمایش خاص یا استفاده از دستگاه پیچیده ای می تواند باکتری های موجود در آب را تنها با بو کردن آن تشخیص دهد.
استفاده از این حسگر بسیار ساده است و دقت آن به اندازه ای بالا است که می تواند به راحتی کوچک ترین آلودگی موجود در آب را تشخیص بدهد. شایان ذکر است که این ویژگی موجود در این سیستم از روش های تشخیص مورد استفاده در حال حاضر قوی تر است. راهبران این تحقیق از دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی بر این باورند که ساخت این حسگرها می تواند به تولید فناوری های مفید تری منتهی شود.
باکتری ها و سایر میکروب های موجود در آب می توانند بوی آب را تغییر داده و آن را اسیدی کنند. وجود بیش از حد این باکتری ها در آب آشامیدنی موجب سمی شدن آن می شود. اما در سطوح پایین تر تنها بوی آب را تغییر داده و از مردم از خوردن آن صرف نظر می کنند.
این تکنولوژی که در واقع شبیه سازی از بینی انسان است که با بو کشیدن می تواند از وجود باکتری ها و میکروب ها در آب مطلع شود. پروفسور تای هیون، راهبر این تحقیق، در این باره می گوید: «بوی بد آب لزوما به معنای سمی بودن آن نیست. برای مثال لباس های شسته نشده بوی بدی خواهد داشت و مطمئنا آن را نخواهید پوشید اما این بوی بد به معنای اسیدی بودن لباس نیست. اگر بوی آب نیز بد باشد آن را نخواهید نوشید. ما در پی ایجاد روشی هستیم که به کمک آن بتوان آلودگی های آب را برطرف کرد.»
No tags for this post.