وي نزد عمويش، كافي الدينعمر بن عثمان، و پسر عمش، وحيدالدين عثمان، علوم ادبي و حكمت را فرا گرفت و مدتي در خدمت ابوالعلاء گنجوي، دانشمند مشهور آن زمان، تلمذ كرد و به دامادي او درآمد. او سالياني در خدمت منوچهر شروانشاه و پسرش بود و مدح ايشان مي گفت. مرگ فرزند و حبس و ديگر مصايب بر او روي نمود و در اواخر عمر به عزلت نشست. قوت انديشه و مهارت او در تركيب الفاظ و خلق معاني، ابتكار مضامين جديد، استفاده از راههاي خاص در توصيف و تشبيه و آوردن رديفهاي مشكل از خواص شعري او محسوب مي شوند. تركيبات او غالباً با خيالات بديع همراه و با استعارات وكنايات عجيب آميخته است و معاني خاصي را كه تا عهد او سابقه نداشته، در بردارد. خاقاني بر اثر احاطه به غالب علوم و اطلاعات عهد خود و قدرت خارق العاده اي كه در استفاده از آن اطلاعات در كلام داشته، توانسته است مضامين علمي بي سابقه در شعر ايجاد كند. خاقاني در 595 ق در 75 سالگي در تبريز وفات يافت و در مقبرةالشعراي سرخاب مدفون شد.
منبع:راسخون
No tags for this post.