زمانی که تعداد باکتری های آب زیاد باشد، آب بوی گندیدگی می گیرد که به راحتی توسط گیرنده های بویایی بینی حس می شود؛ ولی زمانی که تعداد باکتری ها کم باشد، بینی قادر به تشخیص بو نیست؛ محققان با الهام از مکانیسم بویایی انسان، نوعی بینی بیوالکتریکی توسعه داده اند که حتی غلظت کم باکتری را نیز تشخیص می دهد.
در ساخت این بینی بیوالکتریکی، از گیرنده های بویایی انسان که در آزمایشگاه رشد یافته اند و یک ترانزیستور اثر میدانی نانولوله کربنی استفاده شده است.
گیرنده های بویایی رشد کرده در آزمایشگاه دو نوع خاص هستند که می توانند بوی باکتری ها را تشخیص دهند. این دوگیرنده قادرند بوی باکتری را، حتی زمانی که با بوهای دیگر ترکیب شده باشد تشخیص دهند. همچنین امکان تشخیص بو در غلظت های بسیار کم، در حدود 10 نانوگرم در لیتر نیز وجود دارد.
بینی انسان حاوی 400 گیرنده مختلف بویایی است و محققان در تلاشند که در این بینی بیوالکتریکی نیز از انواع مختلف گیرنده ها استفاده کنند.
این فناوری نه تنها قادر به شناسایی باکتری در آب است، بلکه می تواند نشانگر های زیستی بیماری های خاص و انواع دارو را شناسایی کند.
محققان بر این باورند که در صورت توسعه بینی بیوالکتریکی، می توان یک پایگاه داده گسترده متشکل از انواع رایحه ها تشکیل و به هر بو یک کد اختصاص داد.
در حال حاضر تشخیص باکتری در آب توسط دو شیوه تشخیص آزمایشگاهی و کروماتوگرافی گازی انجام می شود که هر دو بسیار پرهزینه و زمانگیر هستند.
به گزارش ایرنا از ساینس،چندی پیش نیز محققان دانشگاه ایلینوی موفق به توسعه یک بینی مصنوعی شدند که باکتری های موجود در نمونه های خونی را تشخیص می دهد. گزارش کامل این مطالعه در نشریه Biosensors and Bioelectronics منتشر شده است.
تشخیص باکتری های آب با بینی بیوالکتریکی
