مطالعات اخیر از سوی انجمن حفاظت از حیات‌وحش آشکار ساخت که کانون تنوع صخره‌های مرجانی در جنوب غرب اقیانوس هند بیش از آنکه تحت تاثیر محل جغرافیایی باشد به زیست‌توده ماهی‌ها در آن منطقه وابسته است.
کارشناسان با جمع‌آوری اطلاعات مربوط به 270 صخره مرجانی در سراسر جنوب غرب اقیانوس هند در دوره‌ای 12 ساله مشاهده کردند مهم‌ترین اولویت‌های حفاظتی از این مناطق باید وجود سیستم‌هایی از این صخره‌ها باشد که زیست‌توده ماهی‌های موجود در آن از 600 کیلوگرم در هکتار فراتر می‌رود.
این یافته‌ها با سیاست‌های مدیریت و حفاظت محیط زیست متداول که بر فاکتورهای فیزیکی و موقعیت جغرافیایی تاکید دارند و با تنوع صخره‌ها مرتبط است، تضاد دارد.
دکتر «تیم مک کلاناهان» از کارشناسان این انجمن گفت: در حالی که جغرافیا اغلب فاکتور اصلی است که از سیاست حفاظت محیط زیست برای ایجاد مناطق حفاظت شده استفاده می‌کند اما این مطالعه نشان داد که حفظ زیست توده ماهی‌ها باید در اولویت قرار گیرد و دستیابی به این مهم از طریق بهبود مدیریت شیلات امکان‌پذیر است.
کارشناسان موافق هستند که ماهیگیری دلیل اصلی از بین رفتن صخره‌های مرجانی است و لازم است تا بهتر مدیریت شود اما آنچه بحث‌برانگیزتر شده، نقش‌های مختلف مناطق حفاظت شده با محدودیت‌های شیلات است.
به گزارش ایسنا، دکتر «مک کلاناهان» گفت: وجود این کانون صخره‌های مرجانی در اقیانوس هند یک حقیقت است اما بیشتر توسط زیست‌توده ماهی و نه موقعیت جغرافیایی حفظ می‌شود و در نتیجه زیست‌توده ماهی مهم‌ترین فاکتور تاثیرگذار است و باید جهت هدایت مدیریت تصمیم‌گیری‌ها در این زمینه مورد توجه قرار گیرد.
No tags for this post.