دکتر احمد رمضانی سعادت آبادی، استاد دانشکده مهندسی شیمی و نفت و سرپرست این تیم پژوهشی گفت: ۶ سال تلاش ما با تأمین ملال آور هزینه ها منجر به ابداع روشی برای مرتفع کردن بزرگترین مشکلات موجود در فرایند ازدیاد برداشت نفت به کمک تزریق آب و پلیمر شد.
وی بیان کرد: این پلیمر خاصیت آب دوست و نفت دوست را توأمان دارد. چنین پلیمری باعث می‌شود کشش سطحی مولکول‌ها میان نفت و آب کاهش یافته و هنگام حرکت آب، نفت از روی سنگ جدا شده و به سمت چاه تولیدی سوق یابد.
این محقق با بیان اینکه پلیمر ساخته شده توسط پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف نفتی را که به سنگ چسبیده، مانند صابون با خود بشوید و ببرد گفت: این پلیمری خاصیت آب دوست و نفت دوست را توأمان دارد. چنین پلیمری باعث می‌شود کشش سطحی مولکول‌ها میان نفت و آب را کاهش دهد و هنگام حرکت آب، نفت از روی سنگ جدا شده و به سمت چاه تولیدی سوق یابد.
رمضانی سعادت آباد بیان کرد: این پلیمری در مقابل آب شور، دما و فشار مقاومت بیشتری نسبت به پلیمرهای صنعتی موجود دارد و در لفافه‌ای پیچیده و به صورت کپسول درآورده شده که این لفافه محافظ در مجاورت با نفت از بین رفته و پلیمر اصلی را آزاد می‌کند.
به گزارش مهر، دکتر رمضانی پس از انجام آزمایش‌های لازم، این طرح را به وزارت نفت ارائه کرده است اما بنا به گفته وی پیچ و خم‌های اداری فعلاً مانع اجرای این طرح در کشور شده، این در حالی است که برخی شرکت‌های نفتی خارجی، برای در اختیار گرفتن این فناوری که به صورت سه اختراع مجزا در ایران و امریکا ثبت شده است، ابراز علاقه کرده و حتی تیم ایرانی بیم آن دارد که بدون اجازه آنان از نتایج بدست آمده استفاده شود.