غضروف بافت نرمی است که در مفاصل بدن قرار می‌گیرد و سبب حرکت روان آن می‌شود. این بافت به خاطر ساختار ویژه خود می‌تواند طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های بدنی را تحمل کند.
اما وقتی غضروف به خاطر افزایش سن و یا آسیب جسمی دچار فرسودگی می‌شود، مشکلات فراوانی برای فرد روی می‌دهد. غضروف به صورت طبیعی از توانایی خودترمیمی اندکی برخوردار است. به همین دلیل است که یکی از درمان‌های جدید برای غضروف آسیب دیده، جراحی و قرار دادن ایمپلنت مفصل مصنوعی است. اما این ایمپلنت‌ها نیز خالی از مشکل نیستند.
درک سازوکار غضروف می‌تواند به طراحی ایمپلنت‌های بهتر بیانجامد. در این میان، مدتی است گروهی از پژوهشگران دانشگاه فناروی کوینزلند در استرالیا، مطالعاتی را بر روی غضروف کتف کانگرو آغاز کردند.
این مطالعات مشخص ساخته که شبکه‌ای از پروتئین‌های کلاژنی نزدیک به سطح، نقش مهمی در جذب نیروهای وارده به غضروف ایفا می‌کنند. گفتنی است این ویژگی با ویژگی‌های غضروف زانوی کانگرو تفاوتی اساسی دارد. شاید بتوان نتیجه گرفت که لازم است ایمپلنت‌های مربوط به کتف باید با ایمپلنت‌های زانو متفاوت باشد.
دلیل اهمیت مطالعه غضروف کتف
این تیم پژوهشی به بررسی غضروف کتف پرداخت، زیرا این غضروف ممکن است به راحتی آسیب ببیند و در نهایت به بروز مشکلاتی نظیر آرتروز بیانجامد.
یکی از مشکلاتی که در زمینه بررسی غضروف کتف وجود دارد این است که تاکنون بسیاری از این بررسی‌ها، بر روی موجودانی نظیر گوسفند، موش و یا برخی انواع میمونها به انجام رسیده بود؛ حال آنکه هیچ کدام از این موجودات همانند انسان بر روی دو پا راه نمی‌روند. کانگرو جزو معدود موجوداتی است که بر روی دو پا راه می‌رود و به همین دلیل بررسی غضروف کتف آن می‌تواند برای انسان راهگشا باشد.
پژوهشگران ابتدا غضروف کتف کانگرو را له کرده و مقداری آنزیم برای تخریب بافت به آن افزودند. در این مطالعه میزان تخریب دو ماده اصلی تشکیل دهنده غضروف یعنی «پروتئوگلیکان» (نوعی پروتئین که بخش قابل توجهی از ماتریس خارج سلولی میان سلول‌های غضروف را تشکیل می‌دهد) و «کلاژن» (پروتئین اصلی سازنده موجود در ماتریس غضروف که در مو و ناخن یافت می‌شود) مورد ارزیابی قرار گرفت.
هر دوی این پروتئین‌ها بر میزان فشاری که غضروف می‌تواند تحمل کند تاثیر می‌گذارد، اما پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که شبکه کلاژنی غضروف کتف، بازیگر اصلی در این زمینه است و نقشی کلیدی در تحمل فشار و بار دارد. به این دلیل غضروف کتف تفاوت‌هایی ساختاری با غضروف زانو دارد.
این یافته می‌تواند در آینده در ساخت ایمپلنت‌هایی بهتر برای کتف کاربرد داشته باشد.
این پژوهش به تازگی در نشریه Applied Physics Letters منتشر شده است.
No tags for this post.