دکتر سمیرا حاجی آقالو در گفت وگو باایسنا، با بیان اینکه داروهای ضد سرطان برخلاف سایر داروها، اندکس درمانی پایینی دارند که به علت یکسان بودن اثر آنها بر روی سلول‌های طبیعی و سرطانی است، گفت: درمان سرطان با داروهای سیتوتوکسیک بر علیه سلول‌هایی که تکثیر می‌یابد، تاثیر بیشتری دارد.
وی با اشاره به اینکه در مردان مبتلا به سرطان، با توجه به درمان‌های سیتوتوکسیک احتمال ناباروری با درصد بالا وجود دارد، اضافه کرد: بر طبق تحقیقات انجام شده بر روی بافت بیضه موش که پس از انجماد و بررسی اثرات مخرب آن به دست آمد، توانستیم محیط های مربوط به انجماد بافت بیضه و محیط های مربوط به کشت آزمایشگاهی این بافت را بسنجیم.
این مسئول بانک سلول و بافت جانوری پژوهشگاه رویان، تصریح کرد: با توجه به این پژوهش دریافتیم که می توان پیش از شروع درمان های سیتوتوکسیک به منظور پیشگیری از تاثیرات ناباروری پس از درمان، قطعات بافت بیضه را نگهداری کرد تا در آینده با پیوند یا کشت این قطعات به اسپرم دست یابیم و برای باروری این بیماران استفاده شود.
حاجی آقالو با اشاره به اینکه این پژوهش بر روی 300 موش آزمایشگاهی و در طی دو سال به انجام رسید، خاطرنشان کرد: درمان طولانی با داروهای سیتوتوکسیک موجب بروز عوارضی می شود که ممکن است هرگز بهبود نیابد. اغلب این عوارض به آهستگی بدون آنکه پزشک یا شخص تحت درمان متوجه وجود آن شود، بروز و پیشرفت می‌کند.
وی در پایان یادآور شد: امروزه از داروهای سیتوتوکسیک در سطح وسیعی برای درمان بیماری‌های نئوپلاستیک استفاده می‌شود. این داروها علاوه بر خطراتی که برای بیمار تحت درمان دارد، برای پرسنلی که با این داروها سروکار دارند نیز مضر و خطرناک است.
No tags for this post.