روش‌های درمان سرطان طی سال‌های اخیر رشد قابل ملاحظه‌ای کرده است اما معضلی به نام تغییر رفتار سلول‌های سرطان هنوز باقی مانده است. سلول‌های اولیه سرطانی قادراند به سرعت تغییر رفتار داده و در تمام بدن پخش شوند. اخیراً محققان موفق شده‌اند نانوذراتی تولید کنند که سلول‌های سرطانی را مورد هدف قرارداده و می‌تواند آن‌ها را در مراحل مختلف رشد خود از بین ببرد.
بیش از 90 درصد مرگ و میر بیماران سرطانی از طریق تومورهای ثانویه اتفاق می‌افتد که معمولاً در مراحل بعد از تشکیل سلول‌های اولیه سرطان ایجاد شده و در اندام‌هایی نظیر مغز، ریه و استخوان نفوذ می‌کنند. این سلول‌ها در برابر داروهای شیمی‌درمانی مقاوم بوده و سلول‌های سالم را هدف قرار می‌دهند. برای از بین بردن این سلول‌ها باید دوز دارو را به حدی بالا برد که ممکن است موجب مرگ بیمار نیز شود.
استفاده از نانوذرات می‌تواند ابزاری برای رهاسازی دارو با غلظت بالا درون تومور باشد. در این روش، روی دارو لیگند قرار داده می‌شود تا فقط به سلول سرطانی متصل شود.
اخیراً گروه تحقیقاتی کارتاناسیس اقدام به بهبود این روش کرده‌اند. این گروه دو پروتئین ویژه روی سلول سرطانی شناسایی کردند که در مراحل مختلف رشد تومور، همیشه روی این سلول‌ها قرار می‌گیرد.
این گروه تحقیقاتی از نانوساختارهایی موسوم به لیپوزوم برای هدف قرار دادن این پروتئین‌ها استفاده کردند. این دو پروتئین در خون بیمار حرکت کرده و سایت‌های جدیدی برای تشکیل تومور سرطانی جدید ایجاد می‌کنند.
پژوهشگران با استفاده از نانوذرات اقدام به یافتن این پروتئین‌ها در موش‌های مدل آزمایشگاهی کردند. آن‌ها نانوذرات دارای برچسب رادیواکتیو یا فلورسانس را به موش‌ها تزریق و محل پروتئین‌ها را در بدن شناسایی کردند. این گروه موفق شدند 90 درصد از سایت‌های ایجاد شده توسط این پروتئین‌ها در بدن را که ابعادی در حدود 10 تا 30 میکرون داشتند، شناسایی کنند.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در حال حاضر محققان درصدد بررسی اثرات جانبی این سیستم دارویی هستند تا عوارض آن را روی بدن شناسایی کنند.
No tags for this post. بیش از 90 درصد مرگ و میر بیماران سرطانی از طریق تومورهای ثانویه اتفاق می‌افتد که معمولاً در مراحل بعد از تشکیل سلول‌های اولیه سرطان ایجاد شده و در اندام‌هایی نظیر مغز، ریه و استخوان نفوذ می‌کنند. این سلول‌ها در برابر داروهای شیمی‌درمانی مقاوم بوده و سلول‌های سالم را هدف قرار می‌دهند. برای از بین بردن این سلول‌ها باید دوز دارو را به حدی بالا برد که ممکن است موجب مرگ بیمار نیز شود.
استفاده از نانوذرات می‌تواند ابزاری برای رهاسازی دارو با غلظت بالا درون تومور باشد. در این روش، روی دارو لیگند قرار داده می‌شود تا فقط به سلول سرطانی متصل شود.
اخیراً گروه تحقیقاتی کارتاناسیس اقدام به بهبود این روش کرده‌اند. این گروه دو پروتئین ویژه روی سلول سرطانی شناسایی کردند که در مراحل مختلف رشد تومور، همیشه روی این سلول‌ها قرار می‌گیرد.
این گروه تحقیقاتی از نانوساختارهایی موسوم به لیپوزوم برای هدف قرار دادن این پروتئین‌ها استفاده کردند. این دو پروتئین در خون بیمار حرکت کرده و سایت‌های جدیدی برای تشکیل تومور سرطانی جدید ایجاد می‌کنند.
پژوهشگران با استفاده از نانوذرات اقدام به یافتن این پروتئین‌ها در موش‌های مدل آزمایشگاهی کردند. آن‌ها نانوذرات دارای برچسب رادیواکتیو یا فلورسانس را به موش‌ها تزریق و محل پروتئین‌ها را در بدن شناسایی کردند. این گروه موفق شدند 90 درصد از سایت‌های ایجاد شده توسط این پروتئین‌ها در بدن را که ابعادی در حدود 10 تا 30 میکرون داشتند، شناسایی کنند.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در حال حاضر محققان درصدد بررسی اثرات جانبی این سیستم دارویی هستند تا عوارض آن را روی بدن شناسایی کنند.