تجهیزات و قطعات الکترونیکی پس از مصرف، سر از مکان‌های انباشت زباله در می‌آورند. هر ساله میلیون‌ها تن از این مواد که در اصطلاح «پسماند الکترونیکی» (e-waste) نامیده می‌شوند تولید شده که خطراتی جدی را نیز متوجه محیط زیست می‌کنند.
مدتی است که گروهی از پژوهشگران موسسه فناوری کالسروهه در آلمان بر روی طراحی موادی زیست تجزیه‌پذیر برای تولید قطعات الکترونیکی مختلف هستند. محصولات نهایی تولیدی از این مواد به اندازه قطعات الکترونیکی فعلی دوام ندارند، اما در عوض آسیبی به محیط زیست نمی‌رسانند. هر گاه که فرد دیگر به این قطعات نیاز نداشت، به راحتی می‌تواند آن را در محل تهیه کمپوست انداخته تا مواد سازنده آن به تدریج تجزیه شوند.
در این قطعات به جای استفاده از فلز و یا سیلیکون، از موادی تهیه شده از نشاسته و یا سلولز بهره‌گیری می‌شود. همچنین موادی نظیر ژلاتین نیز می‌توانند برای ساخت بخش‌های نارسانای این قطعات به کار رود. همچنین ساخت جوهرهای ویژه تجزیه‌پذیر برای انواع چاپگر نیز از جمله اقدامات دیگر این پژوهشگران خواهد بود.
این پژوهشگران امیدوارند قطعات الکترونیکی زیست تجزیه‌پذیر این چنینی تا سه سال آینده به بازار عرضه شوند.
No tags for this post.