این یافته‌ها به احتمال زیاد می‌تواند گامی به سوی درمان نارسایی قلبی در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن قلبی مرتبط با کم‌خونی موضعی (ایسکمیک) باشد.به گفته محققان، نتایج حاصل از تحقیق DOPPLER-CIP (تعیین پارامترهای غیرتهاجمی بهینه برای پیش‌بینی تغییر شکل مورفولوژیکی و عملکردی بطن چپ در بیماران مزمن ایسکمیک) غافلگیرکننده بودند، و چنانچه توسط تحقیقات دیگر تایید شوند، می‌تواند بطور کامل موجب دگرگونی دسته بندی نوع خطر در مبتلایان به بیماری شریان کرونر پایدار شود.
باور عمومی بر این بود که بطن‌های بزرگتر با دیواره‌های نازکتر ممکن است بطور جدی‌تری در خطر تغییر شکل باشند، با این توجیه که فشار دیواره‌ها در این قلب‌ها بیشتر است.
یافته‌های جدید نشان دادند که در واقع، قلب‌های کوچک با دیوار‌های ضخیم هستند که در معرض خطر قرار دارند. از آنجایی که این نتایج، برخلاف باور عمومی بود، محققان چندین بار داده‌ها و تحلیل‌ها را بررسی کرده و چندین آزمون سازگاری را انجام دادند. اما در نهایت تمام آن‌ها به همین نتیجه رسیدند.
در این پژوهش، 676 بیمار از شش کشور اروپایی با احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی مزمن ایسکمیک مورد بررسی قرار گرفتند.بیماران در ابتدا آزمایشات تشخیصی استاندارد از جمله نوار قلب (ECG)، آزمایش ورزش تحت نظارت مستمر ECG، اندازه‌گیری بیشینه جذب اکسیژن (VO2max) و همچنین نمونه‌گیری خون و ارزیابی کیفیت زندگی را انجام دادند.
در پایان دوره تحقیق بر اساس نتایج ام‌آرآی یا اکو، حدود 20٪ از این افراد شواهدی از تغییر شکل قلب‌شان داشتند که نتایج بدست آمده بسیار به پیش‌بینی‌های ابتدایی نزدیک بود. اندازه‌های بطن به صورت «حجم انتهای دیاستولی بطن چپ» (LV EDV) ، و توده بطن چپ (LVM) اندازه‌گیری شدند. به گزارش ایسنا ،این تحقیق در نشست سالانه انجمن قلب‌شناسی اروپا ارائه شد.
No tags for this post.