محمد فرهادی در متن کامل مقاله خود آورده است: ایران اکنون با گذشت بیش از 35 سال از انقلاب، در حال ورود به عصر تازه ای از تعامل و همکاری بین المللی است؛ کشور ما که در مسیر تبدیل شدن به یک ملت دارای هدف علمی قرار دارد، نقش علم را در راستای صلح، پیشرفت و گفتگو بسیار جدی می انگارد.
در ادامه این مقاله آمده است: ایران اکنون دارای 78 میلیون جمعیت، حدود، 4.5 میلیون دانشجو، 2 هزار و 500 مؤسسه آموزش عالی، 36 پارک علم و فناوری، 400 انجمن علمی غیر دولتی، بیش از 800 مرکز پژوهشی و یک هزار مجله علمی است.
دانشمندان ما هر ساله حدود 30 هزار مقاله علمی بین المللی منتشر می کنند که رشد حداقلی را به میزان 20 برابر در مقایسه با سال 1979 نشان می دهد. این دستاوردها بدون مشارکت فعال فرد فرد دانشمندان و انجمن های علمی و حمایت دولت نمی توانست حاصل شود؛ این مشارکت نشئت گرفته از الگوی توسعه در ایران پس از انقلاب است که حق دسترسی تمامی ایرانیان به آموزش عالی را محترم می شمارد.
در بخش دیگر این مقاله آمده است: همین فلسفه است که به کشور در مقابل ناملایمات داخلی و خارجی کمک کرده است؛ به عنوان مثال تحریم ها بر ضد ایران بخش های علم، صنعت و خدمات را بسوی همکاری های تازه و مفید رانده و همزمان دانشمندان را وادار کرد تا با خلاقیت بیشتری کارکرده و برای اولین بار در تاریخ ایران یک اقتصاد دانش بنیان را ایجاد کنند.
در ادامه مقاله وزیر علوم آمده است: چنین فضایی باعث ترغیب گفتمان سیاسی مبتنی بر علم در کشور شده است؛ یک مثال بارز در این رابطه، نقش جامعه علمی در مذاکرات اخیر در مورد برنامه هسته ای ایران است. این امر بدون مشارکت دانشمندان برای ارائه مشاوره فنی، تخصصی و تبیین زبان علمی میسر نبود.
فرهادی نوشته است: امروز ایران در موقعیتی قرار دارد که الگوی توسعه خود را با دقت تنظیم کرده و به سوی ارتقای کیفی علم و فناوری خود گام برمی دارد؛ این مهم در برگیرنده افزایش همکاری های علمی بین المللی است؛ باتوجه با اینکه مؤثرترین نوع همکاری از طریق تماس های مستقیم بین دانشمندان و نه بواسطه موافقت نامه های دولتی حاصل می شود، دولت ایران همکاری های به وجود آمده توسط هریک از دانشمندان در داخل کشور یا در هر نقطه ای در جهان را تشویق و از آنها حمایت خواهد کرد.
این تلاشها هم اکنون نیز در جریان است و نمونه آن برنامه جندی شاپور است که ضمن آن ایران با مشارکت فرانسه در هنگام شروع یک پروژه مشترک از سفر دانشمندان به ایران و بالعکس حمایت می کند.
مذاکرات در مورد برنامه مشابه با برخی از کشورهای دیگر اروپایی نیز انجام شده است؛ ایران همچنان دانشگاه های خود را تشویق می کند که در تمامی جنبه های علم و آموزش در سطح بین المللی فعالیت کنند.
در بخش دیگر این مقاله آمده است: نگاهی به تاریخ ایران نمایان می سازد که نهادهای علمی بین المللی نظیر رصدخانه مراغه که در قرن سیزدهم توسط گروهی مرکب از 200 دانشمند از سراسر جهان تأسیس شد، می تواند به عنوان راهنمای روشنی برای تمامی زمینه های علمی، پژوهشی و فناوری دیپلماسی علمی به حساب آید. ایران قصد دارد پروژه های بزرگی را نظیر رصد خانه ملی ایران به مرحله اجرا درآورد که دانشمندان ایرانی را به جامعه علمی بین المللی پیوند خواهد زد.
وی می افزاید: ایران علاوه بر دارا بودن تعداد رو به افزایش کارکنان علمی، محیط بی نظیری را برای زمینه های بخصوص پژوهشی نظیر باستان شناسی، مطالعات کویر، مطالعات اقلیمی و مطالعه حیوانات و گیاهان ناحیه ایران و آسیای مرکزی عرضه می کند.
به گزارش ایرنا، در پایان این مقاله وزیر علوم نوشته است: بدین ترتیب چشم انداز همکاری در رشته های علوم طبیعی، علوم انسانی، مهندسی، پزشکی و علوم زیستی همگی در افق چشم انداز قابل رؤیت است. ما از دانشمندان سراسر جهان دعوت می کنیم که یک برنامه همکاری با دانشمندان ما را آغاز نمایند؛ ایران آماده است.
وزیر علوم از دانشمندان سراسر جهان برای همکاری های مشترک دعوت کرد
