شاید بتوان چاپ سه بعدی را به عنوان یکی از مهم ترین جهش های سخت افزاری بشر در تمامی صنایع به حساب آورد. این ساختار موجب شده است تا در تمامی رده ها از پزشکی گرفته تا هنرهای تجسمی شاهد خلق آثاری جدید با قابلیت های متفاوت باشیم. البته معمولا از فناوری چاپ سه بعدی برای ایجاد ابزار و وسایل جدید استفاده می شود اما این بار یکی از دانشجویان دانشگاه استرالیا از آن برای امری کاملا متفاوت استفاده کرده اند.
این دانشجو با اقدامی خلاقانه از این فناوری برای باز سازی یکی از ابزار باستانی استفاده کرده است. او با کمک یک چاپگر سه بعدی به بازسازی یکی از ابزارهای باستانی ایرلندی پرداخته است. او با این کار ثابت کرده است که این وسیله در اصل بلند گویی بوده است که در عصر آهن از آن استفاده می شده است.
او برای اثبات ادعای خود در زمینه وجود سازهای موسیقی در دوران باستانی ایرلند، بقایای یافته شده از قبرهای را اسکن کرده و در آن به اجسامی دست پیدا کرد که می توانستند قابلیت استفاده به عنوان ساز را داشته باشند. سپس با بازسازی نسخه ای از این ابزار، نتیجه به دست آمده، ادعای این فرد را اثبات کرد.
در حالی که در عصر مس و آهن در مناطقی خاص در اروپا مانند اسکاندیناوی آلات موسیقی یافت شد، عدم وجود این ابزار در ایرلند باعث شد که محققان به این فکر بیفتند که این ناحیه در یک "عصر تاریک موسیقیایی" قرار گرفته است. این دانشجوی استرالیایی موفق شد با اندازه گیری دقیق این محصول به چاپ سه بعدی آن بپردازد و سپس خودش از آن استفاده کند. بنا بر گفته این دانشجو که او فقلو ( Ó Foghlú) نام دارد و به نوعی سازنده این وسیله محسوب می شود، صدای خروجی از این وسیله بسیار دلنشین است. همچنین یافت نشدن ابزار پیشرفته در این مکان به این دلیل است که مردم این مناطق طبق آیین سنتی و مذهبی خود هنگام دفن مردگانشان ابزار آنها را نیز دفن می کردند.
به این ترتیب فناوری مدرن چاپ سه بعدی به کمک باستان شناسان آمده است و به نظر می رسد که به زودی شاهد موجی جدید از استفاده از چاپگرهای سه بعدی برای بازسازی ابزارهای باستانی باشیم.
No tags for this post.