مناطق قطبی همچون دیگر نقاط کره زمین دو برابر گرمتر از گذشته است. پرمافراست، لایه‌ای از خاک یخ‌زده است که مناطق قطبی را می‌پوشاند. با افزایش گرما، پرمافراست از حالت منجمد خارج شده و میکروب‌های موجود در آن شروع به تغذیه از ترکیبات آلی موجود در خاک می‌کنند. میکروب‌ها می‌توانند منجر به انتشار متان شوند که یک گاز گلخانه‌ای بالقوه است. این امر به آن معناست که نواحی قطبی می‌توانند منبع بزرگی از آلودگی کربنی باشند.
اما ممکن است شرایط به گونه دیگری پیش برود. اخیرا محققان سویه جدیدی از میکروب‌های متان‌خوار را در خاک جزیره آکسل هایبرگ در نواحی قطبی کانادا کشف کرده‌اند. خاک جزیره از نظر میزان کربن غنی نیست و متان زیادی در آن وجود ندارد. بنابراین این باکتری که هنوز اسم علمی برای آن انتخاب نشده این گاز را مستقیما از هوا جذب می‌کند. با افزایش گرمایش زمین، این باکتری‌ها گرسنه‌تر می‌شوند و تمایل‌شان برای جذب متان افزایش می‌یابد. دانشمندان می‌گویند که با افزایش دما در قرن جدید، این باکتری‌ها می‌توانند پنج تا 30 برابر متان بیشتر جذب کنند.
بیشتر پرمافراست قطبی یعنی 87 درصد، در حقیقت از نظر کربن فقیر است و از نظر معدنی شبیه به خاک جزیره اکسل هایبرگ است. لذا احتمالا بیشتر جزایر قطبی می‌توانند مسکنی برای این باکتری جدید و منبعی برای جذب متان باشند.
به گزارش ایسنا ،نتایج این تحقیق در مجله ISME به چاپ رسیده است.
No tags for this post.