در این مطالعه کوه های آتشفشانی منطقه سیبری مورد بررسی قرار گرفت و محققان دریافتند که بیشترین حجم انقراض در تاریخ کره زمین مربوط به انقراض حیوانات مختلف بر اثر فعالیت های آتشفشانی در بیش از 250 میلیون سال بوده است.
این مقاله در مجله علوم پیشرفته به چاپ رسیده است و نویسندگان مقاله، ست بورگس Seth Burgess و ساموئل بورینگ Samuel Bowring، چگونگی فرآیند بدست آوردن زمان دقیق فعالیت آتشفشان و همچنین انقراض وسیع جاندران را در مقاله توضیح می دهند.
تا به امروز طی تحقیقات صورت گرفته، محققان انقراض بزرگ جانداران را اواخر دوره پرمین زمین شناسی تخمین زده بودند. این انقراض بزرگ شامل از بین رفتن 90 درصد از حیوانات دریایی و انقراض 75 درصد از جمعیت ساکنین زمین بوده است. همچنین محققان از فعالیت های بزرگ آتشفشانی در گذشته در منطقه ای که امروزه سیبری نام دارد، با خبر بوده اند و احتمال همزمانی این دو رخداد سبب شد که محققان نظریه احتمال انقراض حیوانات بر اثر فعالیت های آتشفشانی را پیشنهاد کنند. ولی تا به امروز هیچ شواهد قابل استنادی از زمان دقیق رخداد آتشفشان در گذشته ارائه نشده بود.
به منظور رسیدن به زمانی دقیق، دو محقق از دانشگاه MIT با استفاده از فناوری تشخیص رادیواکتیوی زمان بر روی صدها مدل از نمونه های کریستالی که در زمان فوران آتشفشانی در مساحتی به سطح 2.5 میلیون متر مربع بدست آمده بود، آزمایش کردند. میزان نفوذ اورانیوم به نمونه های کریستالی به محققان اجازه می دهد تا نمودار زمانی نمونه را بدست آورند. تحلیل و آنالیز زمان نمونه های کریستالی نشان می دهد که فعالیت شدید آتشفشانی حدودا 300000 سال قبل از انقراض وسیع صورت گرفته است. در ادامه این فعالیت های شدید آتشفشانی میزان کربن دی اکسید و گاز های سمی دیگر در اتمسفر به شدت افزایش می یابد و منجر به تغییرات آب و هوایی می شود که در نتیجه انقراض وسیع موجودات را بهمراه دارد.
همچنین به مسئله چگونگی بازگشت زمین به حالت عادی و قابل سکونت پس از انقراض وسیع جانداران پاسخی داده نشده است ولی دانشمندان مدت زمان بازگشت حیات به زمین را مدتی در حدود 10 میلیون سال بعد از انقراض وسیع پیش بینی کرده اند که در این مدت شرایط جوی زمین به گونه ای تغییر کرده است که تنوع زیستی توانسته است بر روی آن مجددا سکونت کند.
No tags for this post.