9 فناوری واقعی ناسا در فیلم «مریخی‌ها»
در این فیلم فضانوردان از فناوری‌هایی برای زندگی در مریخ استفاده می‌کنند که در دنیای واقعی، ناسا آنها را عرضه کرده است.
9 فناوری واقعی در این فیلم علمی تخیلی عبارتند از:
- زیستگاه: فضانوردانی که به مریخ می‌روند، برای اقامت طولانی مدت خود در مریخ نیاز به یک زیستگاه مناسب دارند. در مرکز فضایی جانسون ناسا، فضانوردان برای تمرین زندگی سکونت طولانی مدت در فضا، از هِرا محیطی برای شبیه سازی حیات در فضا؛ استفاده می‌کنند.
- زمین کشاورزی: در پروازهایی به ایستگاه بین‌المللی فضایی، فضانوردان به طور مرتب محموله‌هایی از غذا از سوی زمین دریافت می‌کنند ولی در سفرهای طولانی‌تر مانند مریخ که حداقل 9 ماه طول می‌کشد، امکان ارسال غذا وجود ندارد و فضانوردان باید خود نسبت به تهیه غذا و کاشت دانه‌های خوراکی اقدام نمایند. طبق تحقیقات، تاکنون کلم مقاوم ترین ماده غذایی برای کشت در فضای خارج زمین بوده‌است.
- تصفیه آب: فضانوردان در فضا به آب هم نیاز دارند که این آب را نمی‌توان با استفاده از فضاپیما از زمین ارسال کرد. لذا آنها باید بتوانند آب مورد نیاز خود را از منابع موجود تصفیه کنند.
- تولید اکسیژن: در ایستگاه بین‌المللی فضایی، دستگاهی به منظور تولید اکسیژن وجود دارد که از طریق الکترولیز مولکول‌های آب، اکسیژن مورد نیاز را تولید و در جو آزاد می‌کند. هیدروژن باقی مانده را نیز به سایر مصارف رسانده یا حتی آن را با مواد جانبی دیگر ترکیب کرده تا منجر به تولید آب شود.
- لباس فضانوردان در مریخ: جو مریخ سرد و خشک است و فضانوردان بدون لباس مخصوص در آن قادر به زندگی نیستند. لذا باید لباس مناسبی برای شرایط جوی مریخ طراحی شود تا فضانوردان هنگام جمع‌آوری نمونه یا بازبینی دستگاه‌ها در فضای آزاد مریخ بتوانند از آن استفاده کنند. البته ناسا لباس زد-2 را برای اولین سفر انسان به مریخ تدارک دیده‌است.
- مریخ نورد: فضانوردان بعد از فرود بر روی مریخ باید حداقل یکسال در آنجا اقامت کنند چرا که لازم است برای بازگشت، فاصله مریخ و زمین به حداقل مقدار ممکن برسد. در این یک سال که به کاوش پرداخته خواهد شد، آنان باید بتوانند سطح زیادی از مریخ را مورد بررسی قرار دهند و این در صورتی ممکن است که ابزاری مناسب برای حرکت سریع در مریخ داشته باشند. مریخ نوردی که ناسا برای این کار طراحی کرده‌است ام ام اس ای وی (Multi-Mission Space Exploration Vehicle (MMSEV)) نام دارد.
- پیشرانش یونی: برای سفر به اعماق فضا در مسافتی طولانی از زمین، نیاز به پیشرانشی با حداکثر شتاب ممکن احساس می‌شود. پیشرانش یونی که در آن گازهایی مانند زنون یا آرگون به صورت الکتریکی شارژ می‌شوند، گزینه مناسبی برای سفرهای بین سیاره‌ای است.
- صفحات خورشیدی: در مارس هیچ منبع سوخت فسیلی یا حتی باد وجود ندارد. بنابراین برای تامین انرژی مورد نیاز راهی جز استفاده از انرژی خورشیدی باقی نمی‌ماند. به این ترتیب لازم است از صفحات خورشیدی برای تولید انرژی الکتریکی مورد نیاز بهره برد.
- آر تی جی (ژنراتور ترموالکتریک رادیوایزوتروپ): آر تی جی در واقع یک نوع باتری فضایی است که از حرارت طبیعی موجود در امواج رادیواکتیو محیط استفاده کرده و آنرا به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند. ناسا در پروژه‌هایی نظیر آپولو، کاوشگر کیوراسیتی و حتی مارس2000 که در حال توسعه است، از این فناوری استفاده کرده‌است.
