به گزارش سیناپرس همدان، دکتر کاتیا کگلبرگ، از بیمارستان دانشگاه کپنهاگ Bispebjerg و Frederiksberg در دانمارک، و همکارانش ارتباط بین سطوح PFAS پلاسمایی مادر در اوایل بارداری و عملکرد تولید مثل فرزندان پسر در بزرگسالی را بررسی کردند. تجزیه و تحلیل شامل 864 مرد جوان و نمونه های سه ماهه اول از مادرانشان بود.
محققان دریافتند که برای افزایش 1 واحدی در شاخص مجموع چندک وزنی، قرار گرفتن در معرض ترکیبی PFAS مادر با غلظت اسپرم کمتر در فرزندان، تعداد کل اسپرم کمتر و نسبت بالاتری از اسپرم های غیر پیشرونده و بی حرکت در مردان جوان مرتبط است. تفاوت در قدرت همبستگی برای PFAS مختلف وجود داشت. با این حال، اسید پرفلوئوروهپتانوئیک به عنوان عامل اصلی در تجزیه و تحلیل هر سه پیامد علیرغم غلظت کم شناسایی شد. هیچ ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض PFAS مادر و حجم بیضه یا هورمون های تولید مثلی وجود نداشت.
یکی از نویسندگان گفت: ظرفیت باروری مرد تا حد زیادی در سه ماهه اول بارداری که بیضه ها رشد می کنند مشخص می شود. منطقی است که قرار گرفتن در معرض موادی که هورمون‌های دخیل در این فرآیند حساس را تقلید می‌کنند و با آنها تداخل می‌کنند، می‌تواند رشد طبیعی را مختل کند و پیامدهایی برای کیفیت مایع منی در آینده داشته باشد.
این مقاله در ژورنال Environmental Health Perspectives منتشر شد.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء
قرار گرفتن مادر در معرض PFAS با عملکرد تولید مثل فرزندان پسر مرتبط است
