به گزارش سیناپرس، مطالعه‌ای از Northwestern Medicine و دانشگاه ایلینوی در شیکاگو (UIC)، در مجله تحقیقات بالینی منتشر شده است.
برخی از درمان‌ها با آنتی‌بادی مونوکلونال کارایی خود را از دست داده اند، زیرا پروتئین ویروسی اسپایک دستخوش نرخ‌های بالایی جهش می‌شود و برخی از انواع ویروسی را نسبت به درمان‌های آنتی‌بادی فعلی مقاوم می‌کند.
این رویکرد جدید می‌تواند ابزار های جدیدی را برای فرایند درمان ارائه کند که می‌تواند اثربخشی را با وجود جهش پروتئین اسپایک حفظ کند.
این اولین باری است که آنتی بادی های مونوکلونال درمانی، پروتئین داخلی را به جای یک پروتئین سطحی هدف قرار می دهند.
نویسنده همکار دکتر پابلو پنالوزا-مک مستر، استادیار میکروبیولوژی-ایمونولوژی گفت: این نتایج همچنین ممکن است با هدف قرار دادن پروتئین های ویروسی نامتعارف که معمولاً توسط درمان های آنتی بادی مونوکلونال هدف قرار نمی گیرند، به توسعه درمان های ترکیبی با آنتی بادی برای SARS-CoV-2 و همچنین سایر بیماری های ویروسی مانند HIV کمک کند.
نویسنده اول دکتر تانوشری دانگی، یک همکار پژوهشی در آزمایشگاه پنالوزا-مک مستر است. همه درمان‌های آنتی‌بادی مونوکلونال برای SARS-CoV-2 فقط بر اساس پروتئین سطحی اسپایک هستند، زیرا این پروتئین ویروسی واسطه ورود به سلول است.
پنالوزا-مک مستر می گوید: این مانند یک سیستم کلید و قفل برای ورود به سلول است. شما می خواهید آنتی بادی هایی داشته باشید که از ورود کلید، اسپایک، به قفل جلوگیری می کند. اما کلید با جهش ویروس در حال تغییر است و برخی از درمان های آنتی بادی دیگر در جلوگیری از باز کردن کلید در قفل موثر نیستند.
درمان های برپایه آنتی بادی فعلی ممکن است در آینده کارایی خود را از دست بدهند. ما بررسی کردیم که آیا هدف قرار دادن قسمت داخلی ویروس توسط یک آنتی بادی درمانی می تواند محافظتی ایجاد کند یا خیر.
پروتئین نوکلئوکپسید در داخل SARS-CoV-2 وجود دارد، اما هنگامی که یک سلول آلوده می شود، پروتئین نوکلئوکپسید در معرض سطح سلول قرار می گیرد. نوکلئوکپسید یکی از فراوان‌ترین پروتئین‌ها در SARS-CoV-2 است و آن را به یک هدف عالی برای آنتی‌بادی‌ها تبدیل می‌کند که سپس می‌تواند سلول‌های سیستم ایمنی را جذب کند.
پنالوزا-مک مستر ادامه داد: سلول‌های آلوده با نوکلئوکپسید پوشانده می‌شوند و سپس آنتی‌بادی‌ها به نوکلئوکپسید روی سطح سلول‌ها متصل می‌شوند که سلول‌های ایمنی را برای از بین بردن عفونت جذب می‌کند.
این محقق می گوید: آنتی بادی‌ها نه تنها از ورود ویروس به سلول جلوگیری می‌کنند، بلکه می‌توانند مانند یک بلندگو که سلول‌های سیستم ایمنی را فرا می‌خواند و به آن‌ها می‌گوید سلول‌های آلوده را از بین ببرند، عمل کنند. مثل این است که آنتی بادی با صدا زدن: هی، اینجا یک مزاحم است، سلول های آلوده را برای تخریب علامت گذاری می کند.
در این مطالعه، دانشمندان موش‌ها را از طریق بینی به کووید-19 آلوده کردند، همان روشی که انسان‌ها به آن مبتلا می‌شوند. سپس، یک گروه از موش‌ها با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال که پروتئین نوکلئوکپسید را هدف قرار می‌دهند، تحت درمان قرار گرفتند. گروه دیگری آنتی بادی های کنترل را دریافت کردند، بدون اینکه این پروتئین را هدف قرار دهند.
سپس محققان ریه ها را برای مشاهده میزان ویروس و التهاب بررسی کردند. موش هایی که آنتی بادی نوکلئوکپسید دریافت کردند، به طور قابل توجهی ویروس کمتر و التهاب کمتری در ریه های خود داشتند. آن‌ها همچنین سیتوکین‌های التهابی کمتری داشتند که وقتی در سطوح بالا تولید می‌شوند، کووید-19 را بدتر می‌کنند.
پنالوزا-مک مسترادامه داد: این نتایج ارزیابی بالینی آنتی‌بادی‌های مونوکلونال را تضمین می‌کند که پروتئین‌های غیرمتعارف ویروس را هدف می‌گیرند، و نه تنها پروتئین اسپایک را.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء