آنتی بادی در برخی بیماران بهبود یافته کرونایی کاهش می یابد
به گزارش سیناپرس، محققان همچنین دریافتند که استفاده از یک عامل بازدارنده می تواند با فعالیت های gly-pro و آنزیم تولید کننده آن مقابله کند و این به حفظ سطح آنتی بادی COVID-19 در مدل موش کمک کرد.
این یافته ها بینش های مهمی را ارائه می دهد که می تواند به توسعه استراتژی های درمانی و واکسیناسیون جدید علیه ویروس کمک کند که نتایج تحقیق در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده است.
سطح آنتی بادی های COVID-19 در بین افراد یک جامعه برای ایمنی جمعی در برابر ویروس بسیار مهم است.
به طور کلی، بیماران کووید-19 بهبودیافته در نتیجه واکنش‌های ایمنی طبیعی، سطوح آنتی‌بادی بالایی دارند. با این حال، مشاهده شده است که سطوح آنتی بادی در برخی از بیماران کووید-19 بهبودیافته در طی چند هفته به سرعت کاهش می‌یابد و مکانیسم اساسی این پدیده هنوز به خوبی شناخته نشده است.
از آغاز همه‌گیری، مطالعات تحقیقاتی تغییراتی را در سطوح سیتوکین و متابولیت‌های پلاسما در بیماران COVID-19 نشان داده‌اند.
بر اساس این مشاهدات، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی ، پروفسور کای استاد رئیس گروه شیمی و مدیر آزمایشگاه کلیدی دولتی تجزیه و تحلیل زیست‌محیطی و بیولوژیکی، و دکتر یانگ زو، نویسنده اول این مقاله و دستیار پژوهشی پروفسور دپارتمان شیمی در HKBU، چگونگی ارتباط سیتوکین ها و متابولیت های پلاسما با سطوح آنتی بادی در بیماران بهبودیافته COVID-19 را بررسی کرد.
متابولیت gly-pro مرتبط با سطوح آنتی بادی است
تیم تحقیقاتی پروفایل های سیتوکین و متابولیت را در نمونه های پلاسمای سه گروه مورد تجزیه و تحلیل کردند. گروه اول شامل 17 بیمار کووید-19 بهبود یافته با سطوح آنتی بادی ثابت COVID-19 بود. گروه دوم شامل 30 بیمار کووید-19 بهبود یافته با سطوح آنتی بادی کووید-19 به سرعت در حال محو شدن بود. سومین گروه یک گروه کنترل شامل 35 نفر بود که به کووید-19 آلوده نشده بودند.
مجموعه‌ای از تحلیل‌های محاسباتی کمی که شامل استفاده از تکنیک‌های یادگیری ماشینی بود برای مقایسه سطوح سیتوکین‌ها و متابولیت‌های پلاسما مختلف در سه گروه در رابطه با سطوح آنتی‌بادی COVID-19 آنها استفاده شد.
سپس محققان دو گروه بیمار بهبود یافته را با گروه کنترل مقایسه کردند و هر سیتوکین و متابولیت با سطوح متفاوتی بین دو گروه و گروه کنترل در فهرست نهایی قرار گرفتند. در میان اهداف انتخاب شده، سطوح هفت سیتوکین و 20 متابولیت به طور قابل توجهی بین دو گروه از بیماران بهبود یافته کووید-19 متفاوت بود.
سپس محققان ارتباط بین سیتوکین‌ها و متابولیت‌های انتخابی و سطوح آنتی‌بادی COVID-19 را در بیماران بهبودیافته تجزیه و تحلیل کردند. از داده‌های جمع‌آوری‌شده، آنها به این نتیجه رسیدند که غلظت پلاسمایی متابولیت gly-pro در دو گروه بیمار بهبود یافته در مقایسه با گروه کنترل بیشترین افزایش را داشته است.
به طور کلی، سطح gly-pro در گروه بیماران بهبودیافته با سطوح آنتی بادی به سرعت محو شده چهار برابر بیشتر از گروه کنترل بود، در حالی که سطوح gly-pro در گروه بیمار بهبودیافته با سطوح آنتی بادی ثابت COVID-19 به مقدرا دوونیم برابر بیشتر از گروه کنترل بود. بر اساس این نتایج، محققان رابطه بین سطوح آنتی بادی COVID-19 در بیماران بهبودیافته و gly-pro و همچنین آنزیم تولیدکننده gly-pro که دی پپتیدیل پپتیداز-4 ( DPP4 )نام دارد را بررسی کردند.
مهار gly-pro سطح آنتی بادی ثابت را حفظ می کند
تیم تحقیقاتی آزمایش مدل موش چهار هفته ای را برای آزمایش این فرضیه که سطوح بالای gly-pro با کاهش سریع سطح آنتی بادی COVID-19 در بیماران بهبود یافته COVID-19 مرتبط است، راه اندازی کردند. به چهار گروه 12تایی موش پروتئین اسپایک ویروس COVID-19 تزریق شد. گروه‌ها سپس به ترتیب تحت درمان قرار گرفتند (1) gly-proاگزوژن (2) یک مهارکننده که از تخریب gly-pro درون زاد جلوگیری می کند ( 3 ) gly-pro اگزوژن و یک مهار کننده DPP4 ( (Sitagliptin که یک داروی ضد دیابت نیز هست و (4) نمک.
سطح سرمی آنتی بادی COVID-19 در همه گروه ها در هفته اول آزمایش مشابه بود. سطح آنتی بادی موش‌های گروه اول پس از هفته دوم کاهش یافت، که نشان می‌دهد افزایش سطح gly-pro با کاهش سطح آنتی‌بادی COVID-19 مرتبط است.
سطح آنتی بادی موش های گروه دوم که سطح gly-pro نسبتاً ثابتی داشتند نیز در هفته سوم شروع به کاهش کرد. کاهش آهسته‌تر سطح آنتی‌بادی در موش‌های گروه دوم در مقایسه با گروه اول نشان می‌دهد که مقادیر مختلف gly-pro با مدت زمانی که می‌توان سطح آنتی‌بادی ثابتی را حفظ کرد، مرتبط است. در همین حال، سطح آنتی بادی موش‌های گروه سوم در طول آزمایش ثابت ماند. این نشان می دهد که وقتی فعالیت های DPP4 مهار می شود، اثرات منفی gly-pro را می توان خنثی کرد و سطح ثابتی از آنتی بادی های COVID-19 را می توان حفظ کرد.
بینش های جدید برای استراتژی های درمانی و کنترل بیماری
پروفسور کای گفت: ایمنی محافظ موثر برای یک جامعه در برابر گسترش COVID-19 به شدت به حفظ سطح آنتی بادی ثابت در افراد بستگی دارد. نتایج تجربی ما نشان می دهد که مهار کننده های DPP4 می توانند به طور موثر سطوح آنتی بادی ثابت را در موش های آلوده به COVID-19 حفظ کنند. در نتیجه، مطالعه ما بینش‌های مهمی را در مورد اینکه چگونه می‌توانیم رویکرد پزشکی مشابهی برای حفظ سطوح آنتی‌بادی COVID-19 در انسان ایجاد کنیم، ارائه می‌کند که به مبارزه جهانی علیه این بیماری همه‌گیر کمک می‌کند.
دکتر یانگ گفت: مطالعات بیشتر بر اساس یافته های تحقیقاتی ما برای کشف پتانسیل در سایر زمینه های درمانی و کنترل بیماری، به ویژه از نظر کاربردهای دیگر، ضروری است. به عنوان مثال، ممکن است استراتژی های جدیدی برای افزایش کارایی واکسیناسیون ایجاد شود به عنوان مثال افزایش سطح آنتی بادی در انسان، به ویژه در بیماران دیابتی، که یک جمعیت پرخطر شناخته شده برای COVID-19 هستند.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء
