به گزارش سیناپرس، یافته‌های مدل‌های حیوانی که در مجله Blood منتشر شده است، از مطالعات بیشتر برای تعیین امکان‌سنجی استفاده از این رویکرد برای کاهش مرگ‌ومیر و بهبود نتایج در بیماران حمایت می‌کند.
دکتر ماکسیم مامونکین، نویسنده مقاله، استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی در مرکز سلول و ژن درمانی در بیلور گفت: به طور کلی، allo-HSCT برای درمان بیماران مبتلا به بیماری تهاجمی استفاده می شود که به درمان معمولی پاسخ خوبی نمی دهد، و به طور بالقوه می تواند چندین نوع سرطان خون را درمان کند.
بیمار ابتدا شیمی درمانی فشرده دریافت می کند که اکثر سرطان ها را از بین می برد، اما به سیستم ایمنی و سلول های خون ساز نیز به شدت آسیب می رساند. برای نجات این عملکردهای حیاتی، بیمار تزریق سلول‌های بنیادی را از یک اهداکننده سالم دریافت می‌کند که بیمار را مجدداً تقویت می‌کند و روند طبیعی خون‌سازی را بازیابی می‌کند.
سلول‌های بنیادی پیوندی معمولاً حاوی مقدار کمی از سلول‌های ایمنی اهداکننده به نام سلول‌های T هستند که می‌توانند اندام‌ها و بافت‌های طبیعی را به‌عنوان خارجی تشخیص دهند و فرآیندی شبیه رد ایمنی به نام بیماری پیوند در مقابل میزبان (GvHD) ایجاد کنند. مامونکین گفت: این یک وضعیت بسیار جدی است که نیاز به سرکوب سیستم ایمنی تهاجمی برای متوقف کردن این سلول های T در مسیر خود دارد تا از ایجاد نارسایی اندام و مرگ آنها جلوگیری شود.
با این حال، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیز توانایی بیمار را برای مبارزه با عفونت ها و سرطان مختل می کنند و گاهی اوقات GvHD را متوقف نمی کنند. مامونکین که همچنین یکی از اعضای مرکز جامع سرطان دان ال دانکن بیلور است، گفت: در نتیجه عود سرطان و GvHD بیشترین مرگ و میر بیماران پس از HSCT را تشکیل می دهد.
مامونکین گفت: این باعث شد که ما به یافتن گزینه های جایگزین برای درمان GVHD و بازگشت تومور بپردازیم. این تیم می‌خواست از بیماران در برابر رشد مجدد سرطان و GVHD محافظت کند، بدون اینکه ایمنی طبیعی آنها را از بین ببرد که به مبارزه با سرطان خون کمک می‌کند، اما همچنین از ویروس‌های عامل بیماری جدی مانند سیتومگالوویروس، ویروس اپشتین بار و آدنوویروس که اغلب پس از پیوند در این بیماران شکننده ظاهر می‌شوند، محافظت می‌کند.
این تیم نتایج گسترده ای را در توسعه درمان های مهندسی شده با سلول های T علیه سلول های T بدخیم، مانند لوسمی سلول T و لنفوم، و آزمایش این رویکردها در کلینیک جمع آوری کرده است.
استفاده از یک استراتژی مشابه در برابر سلول های T که GvHD را هدایت می کنند، توسعه منطقی کار قبلی آنها به نظر می رسید.
مامونکین توضیح داد: هدف ما این بود که به طور انتخابی تنها سلول های T را که باعث GvHD می شوند، از بین ببریم، در حالی که توانایی بدن برای مبارزه با سایر بیماری ها را حفظ کنیم. برای این کار، ما نیاز به یافتن راهی برای شناسایی این سلول‌ها داشتیم – نشانگری که بیشتر بر روی سلول‌های واسطه GvHD بیان می‌شد و نه در سلول‌های دیگر. پس از یک جستجوی گسترده، پروتئین OX40 را به عنوان یک کاندید امیدوارکننده شناسایی کردیم.
برای تأیید این هدف، تیم با همکاران خود در بیمارستان کودکان بوستون که GvHD را در مدل‌های نخستی‌های غیر انسانی مطالعه می‌کنند، تماس گرفت. آنها تأیید کردند که OX40 در سطح سلول های T که در طول GvHD حاد به اندام های هدف در برخی از نخستی ها نفوذ می کنند، فراوان است.
محققان سپس گیرنده ای به نام گیرنده دفاعی آلوایمیون (ADR) را مهندسی کردند، مولکولی که روی سلول های T درمانی بیان می شود و آنها را قادر می سازد سلول هایی را که پروتئین OX40 را بیان می کنند، شناسایی کرده و از بین ببرند.
دکتر فیان مو که در طول مطالعه دانشجوی تحصیلات تکمیلی در برنامه بیولوژی ترجمه و پزشکی مولکولی در بیلور بود، این مطالعات را در آزمایشگاه مامونکین رهبری کرد.
آزمایشات روی سلول‌ها در آزمایشگاه و در مدل‌های حیوانی نشان داد که سلول‌های T مجهز به ADR به طور موثری سلول‌های T واسطه GvHD را سرکوب می‌کنند و حیوانات را از شرایط کشنده محافظت می‌کنند. مامونکین گفت در عین حال، سلول‌های T ADR آسیب زیادی به سلول‌های T «خوب» که عفونت‌های ویروسی را کنترل می‌کنند، وارد نکردند، به ما اطمینان می‌دهد که این درمان عموماً سرکوبگر سیستم ایمنی نخواهد بود.
این تیم با الهام از این یافته ها، ADR و گیرنده آنتی ژن کایمریک مخصوص لوسمی (CAR) را در سلول های T ترکیب کرده اند تا آزمایش کنند که آیا این سلول های دوگانه می توانند با GvHD و عود سرطان پس از HSCT مبارزه کنند یا خیر. در واقع، سلول‌های T مجهز به ADR و CAR از حیوانات در برابر بازگشت GvHD و لوسمی محافظت می‌کنند، بنابراین راه را برای آزمایش این رویکرد در بیمارانی که در معرض خطر بالای هر یک از این بیماری‌ها هستند هموار می‌کنند.
مامونکین گفت: ما با موفقیت سلول‌های ایمنی را از یک اهداکننده سالم مهندسی کرده‌ایم که می‌تواند در برابر دو عامل اصلی مرگ پس از پیوند مغز استخوان محافظت کند. ما هیجان زده هستیم که این رویکرد را برای ارزیابی بیشتر ارزش آن برای درمان سرطان های خون تهاجمی و در نهایت بهبود نتایج در بیماران پس از پیوند سلول های بنیادی دنبال کنیم.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء