به گزارش سیناپرس، با این حال، معلوم می شود که برعکس این موضوع صادق است – هر چه سن آن ها بیشتر می شود عامل کشنده قوی تری می شوند. این یافته شگفت انگیز نتیجه تحقیقاتی است که توسط دانشمند داروسازی دکتر آنت لیس و زیست شناس مولکولی دورینا زوفل در دانشگاه زارلند انجام شده است. کار آنها نشان می دهد که سلول های T بیماران مسن تر می توانند در ایمونوتراپی سرطان از ارزش خاصی برخوردار باشند. نتایج این مطالعه که به ما کمک می کند تا نحوه پیری سیستم ایمنی انسان را بهتر درک کنیم، اکنون در Aging Cell منتشر شده است.
هر چه سن افراد بالاتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان بیشتر می شود. به گفته مؤسسه روبرت کخ آلمان، بیش از نیمی از تقریباً 500000 نفری که هر ساله به سرطان مبتلا می‌شوند، بالای 60 سال سن دارند. همانطور که همه‌گیری ویروس کرونا به وضوح نشان داده است، عفونت‌های ویروسی در بیماران مسن‌تر شدیدتر هستند.
تصور می‌شد که نشان گر آن است که سیستم ایمنی انسان با افزایش سن ضعیف‌تر می‌شود و بنابراین همین امر باید در مورد سلولهای T کشنده که نقش مهمی در مبارزه با عوامل بیماری‌زا ایفا می‌کنند، صادق باشد. وظیفه سلول T ردیابی و از بین بردن سلول های آلوده به ویروس یا سلول های تومور در بدن است. تا کنون دیدگاه علمی پذیرفته شده این بوده است که سلول های T با افزایش سن عملکرد کمتری دارند.
با این حال، محققان دانشگاه زارلند اکنون کشف کرده اند که سلول های T با افزایش سن به عامل کشنده اصلی تبدیل می شوند. دکتر آنت لیس، یک داروساز واجد شرایط که سال ها در گروهی به رهبری پروفسور مارکوس هوث در پردیس پزشکی دانشگاه در هامبورگ کار می کند، گفت، ما به این نتیجه نسبتاً شگفت‌انگیز رسیدیم که توانایی سلولهای سیتوتوکسیک CD8 T برای از بین بردن سلولهای تومور بدتر نمی‌شود، بلکه در واقع با افزایش سن بهبود می‌یابد. وقتی تعداد سلولهای T جوان و پیر را با هم مقایسه می‌کنید، این سلولهای مسن‌تر بهتر عمل می کنند.
دلیل اینکه سلولهای T چنین قاتل‌های مؤثری هستند، مربوط به سلاح‌های بسیار مؤثری است که در اختیار دارند. تولید مولکول‌های پرفورین و گرانزیم در سلولهای T مسن تر افزایش می‌یابد. همانطور که از نام آن پیداست، مولکول پرفورین سلولهای هدف را سوراخ می‌کند و منافذ ریز غشای سلولی را ایجاد می‌کند. گرانزیم سپس می‌تواند وارد سلول‌ها شود و آپوپتوز را آغاز کند که نوعی مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی است.
علاوه بر این، سلولهای T با قدیمی‌تر تصویر دقیقی از پاتوژن هایی دارند که قرار است هدف قرار دهند. سلول های سیتوتوکسیک CD8 T حافظه خوبی از پاتوژن هایی دارند که در گذشته به آنها حمله کرده و آنها را نابود کرده اند. و به عنوان بخشی از سیستم ایمنی سازگار ما، زندگی می کنند و یاد می گیرند. دورینا زوفل می‌گوید، سلولهای T قادر به تشکیل سلولهای حافظه هستند. اگر با یک پاتوژنی که قبلاً با آن آشنا هستند تماس پیدا کنند، بسیار سریع و بسیار مؤثر پاسخ می‌دهند.
برای مدت طولانی، سلولهای CD8 T حافظه مسن تر، برای ایمونوتراپی مناسب نبودند و بنابراین فقط کاربرد محدودی پیدا کردند. در بیماران سرطانی جوان‌تر، این سلولهای T از خون بیمار استخراج می‌شوند، در ظرف پتری برای مبارزه با سلولهای تومور آموزش داده می‌شوند و سپس برای مبارزه با سرطان به بدن بیمار وارد می‌شوند.
نتایج گروه تحقیقاتی هامبورگ نشان می دهد که این نوع درمان می تواند در درمان بیماران سرطانی مسن نیز بسیار مفید باشد. آنت لیس می گوید: بر خلاف انتظارات، استفاده از سلول های T قدیمی در ایمونوتراپی تطبیقی در حال حاضر بسیار امیدوارکننده به نظر می رسد، به خصوص در درمان بیماران مسن تر، و این به طور بالقوه می تواند اثربخشی درمانی را بهبود بخشد و عمر بیمار را افزایش دهد.
اما این سوال پیش می‌آید که چرا افراد مسن در برابر سلولهای تومور و ویروس‌ها بهتر محافظت نمی‌شوند، اگر سلولهای T آن‌قدر قوی هستند؟ مانند بسیاری از اندام‌های بدن ما، سیستم ایمنی ما نیز به طور مداوم پیر می‌شود و با افزایش سن، توانایی آن برای واکنش موثر به عوامل بیماری‌زای جدید بدتر می‌شود. لیس توضیح داد که این فرآیند پیری در تحقیقات پزشکی به عنوان ضعف سیستم ایمنی شناخته می‌شود و کاهش تدریجی عملکرد سلولهای ایمنی بدن ما با افزایش سن را توصیف می‌کند. تحقیقات کافی برای کشف جزئیات دقیق این روند پیری انجام نشده است.
کار گروه تحقیقاتی هامبورگ اکنون یک قطعه دیگر به پازل درک این فرآیندها و تعاملات بسیار پیچیده اضافه کرده است. از یک طرف ما فرآیندهای مرتبط با افزایش سن را داریم که به طور طبیعی با افزایش سن سلول ها اتفاق می افتد، اما باید تغییرات در عملکرد سلول را نیز به دلیل پیر شدن محیط سلول در نظر بگیریم. طبق گفته های دکتر لیس در مورد سلول های T، شواهد نشان می دهد که دلیل بدتر شدن پاسخ ایمنی در خود سلول های T نیست بلکه در شرایط پیری یافت می شود. با افزایش سن، تعداد سلولهای CD8 T حافظه نیز کاهش می‌یابد، به طوری که سلولهای کشنده کمتری برای دفع حمله توسط عوامل بیماری‌زای مهاجم در دسترس هستند.
به نظر می‌رسد نتایج ما نشان می‌دهد که سلولهای T قدیمی‌تر و قوی‌تر، که قادرند پاتوژن‌ها یا سلولهای سرطانی را سریعتر از بین ببرند، می‌توانند سایر نقایص مرتبط با سن را در بیماران مسن جبران کنند. بنابراین با وجود اینکه تعداد سلولهای T به طور کلی در بیماران مسن‌تر، کمتر می باشد این ارتش کوچک‌تر از سلولهای T بسیار مؤثر هنوز می‌تواند در مبارزه با سرطان یا عفونت‌های ویروسی مؤثر باشد. ما در حال حاضر در حال انجام مطالعات بیشتر برای تأیید این فرضیه هستیم. یافته‌های محققان هامبورگ می‌تواند به خوبی مبنایی برای روش‌های درمانی جدید در آینده باشد.
مطالعه سمیت سلولی سریعتر با افزایش سن نشان می دهد افزایش سطح پرفورین و گرانزیم در سلولهای سیتوتوکسیک CD8 T حذف سلولهای سرطانی را تقویت می کند که توسط دورینا زوفل و دکتر آنت لیس، تغییرات مرتبط با افزایش سن را در توانایی سلولهای T کشنده برای از بین بردن سلولهای سرطانی بررسی می کند. سایر محققانی که در این انتشار مشارکت داشتند شامل محققان بیوفیزیک (پروفسور دکتر مارکوس هوث) و فیزیولوژی عصبی سلولی در مرکز فیزیولوژی یکپارچه و پزشکی مولکولی دانشگاه زارلند بودند.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء