یک مطالعه بین المللی برای شناسایی بیماران ملانوما با خطر بیماری بالا طراحی شده است

به گزارش سیناپرس، در حالی که در مورد استفاده از درمان کمکی در بسیاری از بیماران پرخطر اتفاق نظر وجود دارد، استفاده از درمان کمکی در بیماران مبتلا به مرحله اولیه بیماری A3 نامشخص است. در یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله انکولوژی بالینی، پزشکان مرکز سرطان موفیت، همراه با تیمی از محققان بین‌المللی از هشت مرکز سرطان دیگر، از شناسایی بیماران پرخطر مبتلا به مرحله A3 بیماری و متاستازهای غدد لنفاوی که می خواهند از درمان کمکی بهره مند شوند میکروسکوپی گزارش کردند.
پزشکان با توجه به مرحله و ویژگی‌های تومور اولیه، وجود یا عدم وجود بیماری متاستاتیک که به سایر نقاط گسترش یافته و سایر ویژگی‌های بیمار، روش‌های درمانی را برای بیماران مبتلا به ملانوما انتخاب می‌کنند. مرحله 3 بیماری نشان دهنده بیمارانی است که گسترش متاستاتیک به غدد لنفاوی موضعی/منطقه ای دارند و معمولاً با درمان کمکی جدید یا جراحی پیش از انجام درمان کمکی به همراه یا منهای جراحی بیشتر برای بیماران پرخطر یا بیمارانی که درمان کمکی جدید داشتند، درمان می شوند.
این مرحله ناهمگن است و شامل مرحله A3 است که دارای متاستازهایی است که فقط با میکروسکوپ قابل مشاهده است، تا مرحله D3 که متاستازهای غدد لنفاوی منطقه ای حجیم را شامل می شود. در حال حاضر، نشانه‌های زمان استفاده از درمان کمکی در بیماران مبتلا به ملانوم مرحله 3 به طور معمول با خطر بالاتر، مرحله B3 تا تومورهای D3 استفاده می‌شود. با این حال، مشخص نیست چه زمانی درمان کمکی برای بیماران مبتلا به مرحله A3 بیماری توصیه شود.
تیمی از محققان از آمریکای شمالی، استرالیا و اروپا مطالعه ای را برای تعیین اینکه کدام بیماران مبتلا به بیماری مرحله A3 در معرض خطر بالای پیامدهای ضعیف هستند و می توانند از درمان کمکی بهره مند شوند، انجام دادند. آنها 3607 بیمار را در مطالعه خود شامل شدند که ملانوم اولیه در مراحل اولیه داشتند و از غده لنفاوی آنها که نزدیک به تومور اولیه آنهاست، که به عنوان غدد لنفاوی نگهبان شناخته می شود، بیوپسی شدند. از این بیماران، 3199 نفر دارای تومورهای ملانوم اولیه (مرحله B1) نازک‌تر و زودرس‌تر بودند که متاستاز میکروسکوپی در غدد لنفاوی تشخیص داده نشد، در حالی که 408 بیمار باقی‌مانده به دلیل وجود متاستاز گره لنف در مرحله A3 طبقه‌بندی شدند.
محققان الگوهای بقای بیماران مبتلا به بیماری مرحله A3 را تجزیه و تحلیل کردند. آنها مشخص کردند که تعداد غدد لنفاوی تحت تأثیر متاستازها تأثیری بر نتایج بقا ندارد، اما اندازه متاستازهای میکروسکوپی تأثیری دارد. بیمارانی که متاستاز کمتر از 0.3 میلی متر داشتند بقای قابل توجهی بهتر از بیمارانی داشتند که متاستازهای بزرگتر یا مساوی 0.3 میلی متر داشتند.
نرخ بقای پنج ساله بیماری خاص برای بیمارانی که متاستاز کمتر از 0.3 میلی متر داشتند 94.1٪ و برای بیمارانی که متاستازهای بزرگتر یا مساوی 0.3 میلی متر داشتند 80.3٪ بود. تفاوت‌های مشابهی در بقا بین گروه‌ها برای بقای کلی عاری از بیماری و بقای بدون متاستاز دوردست مشاهده شد. علاوه بر این، محققان تشخیص دادند که گروه کم خطر مرحله A3 از بیماران، نتایج بقای مشابهی با بیماران مبتلا به بیماری مرحله A1 داشتند.
این مشاهدات ترکیبی نشان می‌دهد که بیمارانی که بیماری مرحله A3 با متاستازهای بیشتر یا مساوی 0.3 میلی‌متر دارند، در معرض خطر بالاتر پیشرفت بیماری و پیامدهای بدتر هستند، در حالی که بیماران مبتلا به بیماری مرحله A3 و متاستازهای کمتر از 0.3 میلی‌متر نتایج بهتری دارند. به کسانی که در بیماران مبتلا به مرحله A1 بیماری دیده می شود. در نتیجه، این زیر گروه های بیمار ممکن است از استراتژی های درمانی متفاوتی بهره مند شوند.
"داده ها نشان می دهد که بیماران مرحله اولیه A3 با میکرومتاستازهای حداکثر ابعاد تومور کمتر از 0.3 میلی متر را می توان برای مشاهده در نظر گرفت و ممکن است از درمان کمکی بهره مند نشوند، در حالی که بیماران با میکرومتاستازهای بزرگتر یا مساوی 0.3 میلی متر حداکثر ابعاد تومور ممکن است به دست آورند. جاناتان زاگر، محقق اصلی این مطالعه و عضو ارشد بخش انکولوژی پوست موفیت، گفت: بیشترین سود را از درمان کمکی در هنگام بررسی زیر گروه‌های بیماران مرحله A3 می‌بریم.
زاگر اضافه کرد که این توصیه‌ها تا حدودی با دستورالعمل‌های درمانی فعلی متفاوت است و می‌تواند دستورالعمل‌های مدیریت بیمار را در آینده با داده‌های بیشتر از بررسی‌های گذشته‌نگر بزرگتر با مراکز بیشتر یا کارآزمایی‌های بالینی که این مشاهدات را بررسی می‌کنند، تغییر دهد. محققان امیدوارند مشاهدات آنها به وضوح بهتری در مورد نیاز به درمان کمکی در جمعیت بیماران مرحله A3 منجر شود، نتایج بیماران را در بیماران پرخطر بهبود بخشد و نیاز به درمان‌های غیر ضروری را در بیماران کم خطر کاهش دهد.
منبع: medicalxpress.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء