به گزارش خبرگزاری سیناپرس، در یک شاهکار شگفت انگیز از نبوغ انسانی و کار گروهی، اولین واکسن COVID-19 طراحی، توسعه، آزمایش و برای استفاده اضطراری در دسامبر 2020 مجاز شد. نه تنها این فرآیند عموما طولانی، در کمتر از یک سال تکمیل شد، بلکه استفاده جدید از mRNA اصلاح شده برای القای پاسخ ایمنی در برابر عفونت نیز معرفی شد. این واکسن های mRNA به طور موثر آنتی بادی تولید می کنند و از عفونت و بستری شدن در بیمارستان جلوگیری می کنند. با این حال، دانشمندان نمی‌دانستند که چگونه واکسن‌های mRNA در مقایسه با روش‌های رایج‌تر واکسن یا واکسن‌های کووید-19 باعث ایجاد ایمنی طولانی‌مدت می‌شوند.
برای پاسخ به این سؤالات، شین کروتی و گروهش در مؤسسه ایمونولوژی لا جولا، مقایسه سر به سر چهار واکسن کووید-19 مورد استفاده فعلی (Pfizer/BioNtech (mRNA) ، Moderna (mRNA)، Janssen/J&J (آدنوویروس) و Novavax (پروتئین نوترکیب)) را انجام دادند که پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 را هدف قرار می دهد. در یک مطالعه شش ماهه که در Cell منتشر شد، محققان نمونه‌های خونی از افراد واکسینه شده و اخیراً آلوده شده را از نظر پاسخ‌های ایمنی خاص اسپایک SARS-CoV-2 بررسی کردند.
در این مطالعه، کروتی به دنبال استانداردسازی روش هایی بود که توسط آن دانشمندان این واکسن های مختلف را با هم مقایسه کردند. در حالی که واضح است که واکسن‌های mRNA موفق هستند، مقایسه واکسن‌ها در مطالعات علمی مختلف با استفاده از چندین نوع سنجش همچنان یک چالش باقی مانده است. کروتی گفت ما 15 ماه را صرف استخدام افراد و جمع‌آوری نمونه کردیم تا بتوانیم همه چیز را در آزمایشگاه‌های یکسان، روی دستگاه‌های مشابه با کنترل اجرا کنیم، تا واقعاً بتوانیم مقایسه سر به سر و با کیفیت بالا را در بین چهار واکسن مختلف انجام دهیم. که این یک معامله بزرگ بود.
آزمایشات کروتی نتایج قابل توجهی را نشان داد. در مقایسه با نمونه‌های عفونت‌های اولیه، همه واکسن‌ها به همان اندازه، اگر نگوییم بیشتر، در القای پاسخ ایمنی طولانی‌مدت اختصاصی SARS-CoV-2 مؤثر بودند که تا شش ماه ادامه داشت. محققان با تجزیه و تحلیل حضور سلول‌های B و T خاطره و اندازه‌گیری پاسخ آنها به عفونت SARS-CoV-2 آزمایشگاهی دریافتند که واکسن‌های mRNA به اندازه روش‌های سنتی واکسیناسیون مبتنی بر پروتئین مؤثر هستند. آنها همچنین تفاوت های قابل توجهی بین انواع واکسن ها پیدا کردند. کامیلا کوئلیو، محقق در آزمایشگاه کروتی و یکی از نویسندگان این مطالعه ، می‌گوید: هیجان‌انگیزترین داده‌ها این بود که ببینیم در سمت سلول‌های B خاطره، ما شاهد این بودیم که یک گیرنده کموکاین جفت شده با g به نام CXCR3 در سلول‌های B خاطره در پاسخ به واکسن مبتنی بر آدنوویروس افزایش یافته است.. محققان این پدیده را در بیماران واکسینه شده با mRNA مشاهده نکردند. به گفته کروتی، عواقب این امر هنوز ناشناخته است، اما این شباهت ها و تفاوت ها این واقعیت را برجسته می کند که هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد سیستم ایمنی و کارایی واکسن وجود دارد.
سورِش مارولاسیداپا، پروفسور ایمونولوژی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: من فکر می کنم این تحقیق تایید کرده است که واکسن های mRNA در واقع یک معامله دو سر برد هستند. ما می‌توانیم با این روش به عنوان روشی متداول برای ساخت واکسن علیه عفونت‌های سیستمیک جدید پیش برویم.
آزمایشگاه کروتی برنامه های بزرگی برای آینده دارد. زلی ژانگ، یکی از همکاران پسا دکتری که با کروتی و اولین نویسنده این مطالعه کار می کند، می گوید: ما علاقه مندیم بر روی ماندگاری ایمنی در افرادی که دوز تقویت کننده را دریافت کرده اند و همچنین افرادی که به عفونت های جدید مبتلا می شوند تحقیق کنیم. ما دوست داریم ببینیم که مصونیت در این افراد پس از شش ماه یا حتی یک سال چگونه است.
منبع: the-scientist.com
مترجم: کیانوش کرمی