مسن ترین حیوانات روی کره زمین

به گزارش خبرگزاری سینا پرس، در قلمرو حیوانات، موجوداتی با طول عمر فوق العاده طولانی وجود دارد که عمری بسیار بیشتر از متوسط عمر انسان دارند. در حالی که انسان ها ممکن است در بهترین شرایط 150 سال عمر کنند، که این فقط یک چشم به هم زدن در مقایسه با قرن ها و هزاره هایی است که برخی از حیوانات در آن زندگی می کنند. برخی از حیوانات حتی می توانند روند پیری را به طور کلی متوقف یا معکوس کنند.

اگرچه حیوانات خشکی با عمری بسیار طولانی وجود دارند (مثلاً پیرترین لاک پشت نزدیک به 190 سال سن دارد)، اما هیچ یک از آنها در این لیست قرار ندارند. سدر نشینان این لیست همگی در آب زندگی می کنند. ما در اینجا 10 مورد از پیرترین حیوانات جهان امروز را معرفی می‌کنیم.

نهنگ های کمانی (Balaena mysticetus) پستاندارانی با بیشترین طول عمر هستند. به گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) طول عمر دقیق نهنگ های قطبی و زیر قطبی ناشناخته است، اما آنالیز مواد داخل برخی از اجساد این نهنگ ها، ثابت می کند که آنها می توانند به راحتی بیش از 100 سال زندگی کنند و ممکن است بیش از 200 سال نیز عمر کنند.

نهنگ‌ها دارای جهش‌هایی در ژنی به نام ERCC1 هستند که در ترمیم DNA آسیب‌دیده نقش دارد و ممکن است به محافظت کننده از نهنگ‌ها در برابر سرطان، که علت مرگ بالقوه است، کمک کند. علاوه بر این، ژن دیگری به نام PCNA، دارای بخشی است که تکرار شده است. قبلا گزارش شده بود که این ژن در رشد و ترمیم سلول ها نقش دارد و تکرار آن می تواند پیری را کند کند.

به گفته دپارتمان ماهی و حیات وحش واشنگتن، سنگ ماهی خشن (Sebastes aleutianus) یکی از ماهی‌های با طول عمر بالا و زنده است که حداکثر طول عمر آن حداقل 205 سال است. این ماهی های صورتی یا قهوه ای در اقیانوس آرام از کالیفرنیا تا ژاپن زندگی می کنند. به گفته دپارتمان ماهی و حیات وحش واشنگتن، سنگ ماهی خشن (Sebastes aleutianus) یکی از طولانی‌ترین ماهی‌های زنده است و حداکثر طول عمر آن حداقل 205 سال است. این ماهی های صورتی یا قهوه ای در اقیانوس آرام از کالیفرنیا تا ژاپن زندگی می کنند.

صدف های مروارید آب شیرین (Margaritifera margaritifera) دوکفه ای هستند که ذرات غذا را از آب فیلتر می کنند. آنها عمدتاً در رودخانه ها و نهرها زندگی می کنند و در اروپا و آمریکای شمالی از جمله ایالات متحده و کانادا یافت می شوند. به گفته صندوق جهانی حیات وحش (WWF)، قدیمی ترین صدف مروارید آب شیرین شناخته شده 280 ساله بود. این بی مهرگان به دلیل متابولیسم پایینشان طول عمر بالایی دارند.

صدف های مروارید آب شیرین یک گونه در معرض خطر انقراض هستند. بر اساس گزارش اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، جمعیت آنها به دلیل انواع عوامل مرتبط با انسان، از جمله آسیب و تغییرات در زیستگاه های رودخانه ای که به آنها وابسته هستند، در حال کاهش است.

کوسه های گرینلند (Somniosus microcephalus) در اعماق اقیانوس های منجمد شمالی و اقیانوس اطلس شمالی زندگی می کنند. به گفته رصدخانه کوسه سنت لارنس در کانادا، آنها می توانند تا 24 فوت (7.3 متر) رشد کنند و رژیم غذایی دارند که شامل انواع حیوانات دیگر از جمله ماهی و پستانداران دریایی مانند فوک ها می شود.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ روی بافت چشم کوسه گرینلند که در مجله Science منتشر شد، تخمین زد که این کوسه‌ها می‌توانند حداکثر طول عمر حداقل ۲۷۲ سال داشته باشند. طبق گزارش های قبلی که بزرگترین کوسه در آن مطالعه حدود 392 سال سن تخمین زده شد، و محققان پیشنهاد کردند که احتمالاً کوسه ها ممکن است تا 512 سال سن داشته باشند. تخمین‌های سنی با درجه‌ای از عدم قطعیت همراه بود، اما حتی کمترین تخمین ۲۷۲ ساله همچنان این کوسه‌ها را با طولانی‌ترین عمر در بین مهره‌داران روی زمین تبدیل می‌کند.

کرم های لوله ای بی مهرگانی هستند که در محیط سرد و پایدار اعماق دریا عمر طولانی دارند. یک مطالعه در سال 2017 که در مجله The Science of Nature منتشر شد نشان داد که Escarpia laminata، گونه‌ای از کرم لوله‌ای که در کف اقیانوس در خلیج مکزیک زندگی می‌کند، به طور منظم تا بیش از 200 سال عمر می‌کند و برخی از نمونه‌ها بیش از 300 سال زنده می‌مانند. کرم‌های لوله‌ای نرخ مرگ و میر پایینی دارند و تهدیدات طبیعی کمی دارند، مانند کمبود شکارچیان، که به تکامل آنها کمک کرده تا عمر طولانی داشته باشند.

صدف‌های کوهوگ اقیانوسی (Arctica islandica) در اقیانوس اطلس شمالی زندگی می‌کنند. این گونه آب شور می تواند حتی بیشتر از سایر دوکفه ای های موجود در این لیست، صدف های مروارید آب شیرین، عمر کند. طبق گزارش موزه ملی ولز در بریتانیا، یکی از صدف‌های اقیانوسی که در سال 2006 در سواحل ایسلند یافت شد، 507 سال سن داشت. این صدف باستانی به مینگ ملقب شد زیرا در سال 1499 در زمان حکومت سلسله مینگ بر چین (از 1368 تا 1644) به دنیا آمده است.

مرجان ها شبیه سنگ ها و گیاهان رنگارنگ زیر آب هستند، اما در واقع از اسکلت بیرونی بی مهرگان به نام پولیپ تشکیل شده اند. این پولیپ‌ها به طور مداوم تکثیر می‌شوند و با ایجاد یک کپی ژنتیکی یکسان جایگزین خود می‌شوند، که با گذشت زمان باعث می‌شود ساختار اسکلت بیرونی مرجان بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شود. بنابراین، مرجان‌ها از ارگانیسم‌های متعدد یکسان تشکیل شده‌اند تا اینکه یک ارگانیسم واحد باشند، مانند کوسه‌های گرینلند یا صدف‌های اقیانوسی، بنابراین عمر طولانی یک مرجان بیشتر بسته به یک تلاش گروهی است.

مرجان‌ها می‌توانند صدها سال یا بیشتر زندگی کنند، اما مرجان‌های سیاه موجود در آب های عمیق (Leiopathes sp.)  دارای طولانی‌ترین عمر در مرجان‌ها هستند. طبق گزارش های قبل، نمونه های مرجان سیاه که در سواحل هاوایی کشف شده اند 4265 سال سن دارند.

اسفنج ها از کلونی های حیوانات شبیه مرجان ها تشکیل شده اند و همچنین می توانند هزاران سال زندگی کنند. اسفنج های شیشه ای از جمله موجودات با طولانی ترین عمر دربین  اسفنج های روی زمین هستند. به گفته NOAA، اعضای این گروه اغلب در اعماق اقیانوس یافت می شوند و اسکلت هایی شبیه به شیشه دارند، از این رو نام آنها شیشه ای است. مطالعه ای که در سال 2012 در مجله Chemical Geology منتشر شد، تخمین زد که یک اسفنج شیشه ای متعلق به گونه Monorhaphis chuni حدود 11000 سال قدمت دارد. سایر گونه های این اسفنج ممکن است حتی طولانی تر زندگی کنند.

Turritopsis dohrnii چتر دریایی جاودانه نامیده می شود زیرا آنها می توانند برای همیشه زندگی کنند. چتر دریایی زندگی خود را به عنوان لارو شروع می کند، قبل از اینکه در بستر دریا مستقر شود و به پولیپ تبدیل شود. سپس این پولیپ ها مدوزای شناگر آزاد یا چتر دریایی تولید می کنند. طبق گفته موزه تاریخ طبیعی آمریکا، Turritopsis dohrnii بالغ از این نظر خاص است که در صورت آسیب فیزیکی یا گرسنگی می‌تواند دوباره به پولیپ تبدیل شود و سپس به حالت چتر دریایی خود بازگردد.

به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن، چتر دریایی که بومی دریای مدیترانه است، می‌تواند چندین بار این شاهکار را تکرار کند و چرخه زندگی خود را معکوس کند و بنابراین ممکن است در شرایط مناسب هرگز از پیری بمیرد. Turritopsis dohrnii کوچک هستند – کمتر از 0.2 اینچ (4.5 میلی متر) عرض دارند – و توسط حیوانات دیگری مانند ماهی خورده می شوند یا ممکن است به وسیله دیگری بمیرند، بنابراین از دستیابی به جاودانگی آنها جلوگیری می شود.

هیدرا گروهی از بی مهرگان کوچک با بدن نرم است که کمی شبیه چتر دریایی است. هیدراها نیز مانند Turritopsis dohrnii پتانسیل زندگی برای همیشه را دارند. هیدراها با افزایش سن علائم زوال را نشان نمی دهند. این بی مهرگان عمدتاً از سلول های بنیادی تشکیل شده اند که به طور مداوم از طریق تکثیر یا شبیه سازی مجدداً بازسازی می شوند. هیدراها به دلیل تهدیداتی مانند شکارچیان و بیماری ها در شرایط طبیعی برای همیشه زندگی نمی کنند، اما بدون این تهدیدات خارجی، می توانند جاودانه باشند.

منبع: livescience.com

مترجم: کیانوش کرمی