به گزارش سیناپرس، طی چند روز گذشته موارد متعددی از ابتلا به آبله میمونی در برخی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی منتشر شده و این موضوع با توجه به افزایش موارد ابتلا و ویروسی بودن عامل این بیماری، نگرانی هایی را به وجود آورده است. به همین دلیل در این گزارش تلاش می کنیم به بررسی جنبه های مختلف این بیماری بپردازیم.
آبله میمونی دقیقا چیست؟
این بیماری یک بیماری بسیار کمیاب عفونی است و بر اثر ورود ویروس موسوم به Monkeypox virus ایجاد می شود. این بیماری هم مانند سایر بیماری های ویروسی، واگیردار بوده و می تواند به سایر افراد سرایت کند.
مهمترین علائم این بیماری شامل تب، سردرد، زخم و خورده شدن بدن، تورم غدد لنفاوی گلو، خارش پوست، درد های شدید عضلانی، کمردرد، خستگی عمومی و لرزش است. شرایط بیمار می تواند به مرور بدتر و بدتر شده و با گسترش بیماری در بدن امکان نابینا شدن فرد نیز وجود دارد.
متاسفانه این ویروس دوره نهفتگی بالایی داشته و فرد مبتلا بین ۵ تا ۲۱ روز فاقد علائم بیماری است و طی این مدت می تواند سایرین را آلوده کند. دوره این بیماری نیز بر اساس شدت ویروس وارد شده به بدن و قدرت سیستم ایمنی و نحوه و زمان شروع درمان می توانید بین ۲ تا ۵ هفته متغیر باشد.
در حال حاضر تنها روش قطعی شناسایی این ویروس، استفاده از روش تشخیص دی ان ای ویروس (Testing for viral DNA) بوده و پزشکان برای کنترل ویروس و بیماری از داروی موسوم به Cidofovir استفاده می کنند. به گزارش سیناپرس، متاسفانه این بیماری در ده درصد موارد باعث مرگ بیماران شده و در صورت همه گیر شدن، می تواند خطرات زیادی در پی داشته باشد.
پزشکان در این رابطه معتقدند که هنوز امکان اظهار نظر در مورد همه گیری آبله میمونی وجود نداشته و متاسفانه به دلیل دوره طولانی نهفتگی بیماری، ممکن است چند روز طول بکشد تا تأیید شود که آیا این ویروس در افراد مشکوک وجود دارد یا خیر؟ این مساله تشخیص بیماری را در مرحله اولیه دشوار کرده است.
یکی از مهمترین مشکلاتی که کادر درمان در رابطه با این ویروس با آن مواجه شده است، عدم وجود اطلاعات کافی در مورد بیماری است زیرا بسیاری از پزشکان و پرستاران دقیقا نمی دانند این ویروس چه رفتاری داشته و چگونه باید از بیماران مبتلا به آبله میمونی مراقبت کرد.
برخی گزارش های موجود در آمریکای شمالی طی روزهای گذشته نشان می دهد اولین فرد مشکوک به مثبت بودن ابتلا به آبله مرغی، با علائمی مشابه علائم سیفلیس که باعث ایجاد بثورات در کف دست و پا می شود به کلینیک مراجعه کرد.
به طور کلی علائم آبله میمونی، معمولا روی دست و پاها ظاهر شده و به طور کلی در سراسر بدن گسترش پیدا می کند. باید توجه داشت که آبله میمونی، یک بیماری مقاربتی نیست اما ویروس عامل این بیماری می تواند از طریق رابطه جنسی یا هر فعالیتی که شامل تماس نزدیک و مستقیم با دیگران باشد، منتقل شود. علائم این بیماری همچنین می تواند شامل تورم غدد لنفاوی، بثورات در نقاط دیگر بدن و همچنین تب، سردرد و خستگی باشد. این ویروس از طریق زخم های پوست و تاول های ترکیده، مجاری تنفسی یا از طریق ترشحات چشم، بینی یا دهان وارد بدن می شود.
به باور متخصصان، علائم اولیه آبله میمونی می‌تواند شبیه سیفلیس یا حتی شبیه تبخال باشد و به همین دلیل تشخیص آن بسیار دشوار است.
به گفته محققان، برای تعیین اینکه این موارد احتمالی آبله میمونی از کجا آمده اند، خیلی زود است. خوشبختانه همه موارد شناسایی شده و مشکوک، کاملاً خفیف هستند. به گزارش سیناپرس، همچنین خطر انتشار این بیماری ویروسی در میان کارکنان سیستم بهداشتی نیز اندک است و قوانین سختگیرانه پیشگیری از انتقال کرونا، بسیار مفید بوده و از انتقال بیماری جلوگیری می کند. در خاتمه باید اذعان داشت که بخش عمده ای از افراد مبتلا به این بیماری در آمریکای شمالی، افراد همجنسگرا محسوب می شوند که این موضوع باعث بروز نگرانی هایی شده است.
متخصصان در این رابطه تاکید می کنند: اگرچه تاکنون بسیاری از موارد مبتلا شده به این بیماری را مردان همجنسگرا تشکیل می دهند اما هر نوع تماس نزدیک طولانی مدت که می تواند در هر شرایطی اتفاق بیفتد، عامل انتقال ویروس بوده و می تواند هر فردی را در هر رده سنی مبتلا کند.
تا کنون هیچ گزارشی از آبله میمونی در غرب آسیا و ایران ثبت نشده اما در صورت عدم مهار این بیماری، باید به زودی منتظر شیوع آن در سایر نقاط جهان باشیم.
گزارش: احسان محمدحسینی