ام-اس یا به طور کامل تر، ماتیپل اسکلروزیس، یک بیماری مزمن مربوط به دستگاه اعصاب مرکزی یعنی مغز و نخاع است. این بیماری دارای عوارضی نظیر خستگی، ضعف جسمانی، گرفتگی عضلات، لرزش، عدم تعادل، دید نامتقارن یا دوبینی و اختلال در راه رفتن می باشد. بیماری ام-اس در زنان، سه برابر شایع تر از مردان بوده و به طور معمول در بین سنین 30 تا 35 سال بروز می کند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، فعالیت مناسب عضلات شکمی و دیگر عضلات تنه که ارتباط زیادی با ثبات مرکزی بدن دارند، برای داشتن کنترل کارآمد روی قامت بدن، ضروری می باشند. انجام تمرینات ورزشی منظم با افزایش قدرت عضلانی می تواند موجبات بهبودی علایم بیماری ام-اس نظیر تعادل را فراهم نماید.
در همین خصوص پژوهشگرانی از دانشگاه شهید باهنر کرمان با همکاری دانشگاه علوم پزشکی این شهرستان، مطالعه ای کاربردی را به صورت پیش آزمون-پس آزمون و با هدف بررسی برخی تمرینات ورزشی خاص بر وضعیت تعادلی زنان مبتلا به ام-اس به انجام رسانده اند.
در این پژوهش 48 بیمار زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که بین 23 تا 40 سال سن داشته و عضو انجمن ام-اس شهرستان کرمان بودند مشارکت داشتند. 24 نفر از این بیماران دارای تیپ بدنی «فربه پیکر» و 24 نفر دیگر واجد تیپ بدنی «عضلانی پیکر» بودند.
بیماران قبل از آغاز دوره تمرینی، در جلسه ای توجیهی با آزمون مورد نظر آشنا گردیده و پرسش نامه های مربوط به اطلاعات فردی و بیماری توسط آن ها تکمیل گردید.
سپس 24 نفر گروه تجربی به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه در تمرینات ورزشی طراحی شده موسوم به «تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن» شرکت نمودند. هر جلسه تمرینی به مدت 60 دقیقه و در نوبت عصر انجام می شد. در این جلسات، ابتدا افراد به مدت 10 تا 15 دقیقه عمل گرم کردن بدن را انجام می دادند. برای گرم کردن از روش راه رفتن سریع و استفاده از حرکات کششی استفاده می شد. سپس به مدت 30 دقیقه تمرینات اصلی مرتبط با پایداری مرکزی بدن انجام می گردید. این تمرینات شامل مواردی نظیر تمرینات اختصاصی ثبات دهنده ستون فقرات، تمرینات حسی عمقی ناحیه کمری-لگنی، مانور تو دادن شکم و استفاده از ثبات پویای به دست آمده در وضعیت های مختلف بدنی نظیر طاقباز، دمر و چمباتمه بود. در اتمام دوره تمرینات و در آخر 10 هفته ذکر شده، توان این بیماران در حفظ تعادل ایستا و پویا با بیماران گروه شاهد مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش بااهمیت، نشان می دهد که انجام تمرینات طراحی شده فوق، به طور موثری می تواند تعادل ایستا و پویا (در حال حرکت) را در بیماران مبتلا به ام-اس از هر دو نوع تیپ بدنی فربه پیکر و عضلانی پیکر را بهبود بخشد. 
مجریان این مطالعه اظهار می نمایند از آن جایی که یکی از علل مهم اختلال در تعادل بیماران مبتلا به ام-اس، ضعف عضلانی می باشد و همچنین با توجه به این که، قدرت یکی از مهم ترین قابلیت های آمادگی جسمانی محسوب می شود و در صورت تقویت صحیح آن در عضلات، پایه مناسبی برای دیگر قابلیت های جسمانی به حساب می آید، افزایش و بهبود حاصل شده از تمرینات این پژوهش را در تعادل بیماران، می توان تا حدود زیادی به افزایش قدرت عضلات نسبت داد.
از این رو بنا بر نظر این محققین، می توان از این تمرینات برای بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس چه از تیپ فربه و چه از عضلانی بهره گیری نمود. هر چند در بیماران عضلانی پیکر، می توان با افزایش شدت تمرینات، وضعیت بهتری را در تعادل پویای آن ها به وجود آورد.
گفتنی است نتایج این مطالعه به صورت مقاله ای علمی پژوهشی در «مجله پزشکی ارومیه» دوره 26 شماره 5 به چاپ رسیده است.
منبع: امیری، ب.، صاحب الزمانی، م. و صدیقی، ب. 1394. تأثیر 10 هفته تمرینات پایداري ناحیه مرکزي بدن بر تعادل ایستا و پویاي زنان مبتلا به مالتیپل- اسکلروزیس با تأکید بر تیپ بدنی. مجله پزشکی ارومیه، دوره 26، شماره 5، ص‌ص 420-410.
No tags for this post.