به گزارش سینا پرس فارس، تئوری های رایج زیادی در مورد اینکه چرا یک نفر ممکن است یک میان وعده ترجیحی باشد وجود دارد، از جمله گروه خونی، سطح قند خون، مصرف سیر یا موز، زن بودن و کودک بودن. لزلی ووشال، رئیس آزمایشگاه نوروژنتیک و رفتار دانشگاه راکفلر می‌گوید، با این حال، داده‌های معتبر کمی برای حمایت از بیشتر این نظریه‌ها وجود دارد.
پروفسور ووشال، از دانشگاه راکفلر و مدیر ارشد علمی مؤسسه پزشکی هاوارد هیوز، می گوید: «ارتباط بسیار بسیار قوی بین داشتن مقادیر زیادی از این اسیدهای چرب بر روی پوست و مغناطیس پشه بودن وجود دارد.
تورنمنتی که هیچکس دوست ندارد برنده شود
در مطالعه ای سه ساله، از هشت شرکت‌کننده خواسته شد تا شش ساعت در روز جوراب‌های نایلونی روی ساعد خود بپوشند. این روند در چند روز تکرار شد. در طی چند سال آینده، محققان نایلون‌ها را در تمام جفت‌های ممکن از طریق یک «تورنمنت» به سبک دور رابین روی یکدیگر آزمایش کردند. آنها از یک روش بویایی سنج دو گزینه ای استفاده کردند که دی اوبالدیا ساخته بود، شامل یک محفظه پلکسی گلاس که به دو لوله تقسیم می شد و هر کدام به جعبه ای ختم می شد که یک جوراب ساق بلند را در خود جای می داد. آنها پشه‌های Aedes Aegypti گونه‌های ناقل اولیه زیکا، تب دنگی، تب زرد و چیکونگونیا را در اتاق اصلی قرار دادند و مشاهده کردند که حشرات در لوله‌ها به سمت نایلون یا نایلون پرواز می‌کنند.
نمونه‌ها در آزمایش‌ها شناسایی نشدند، بنابراین آزمایش‌کنندگان نمی‌دانستند کدام شرکت‌کننده کدام نایلون را پوشیده است. با این حال، آنها متوجه می‌شوند که در هر آزمایشی با موضوع 33 چیزی غیرعادی در جریان است، زیرا حشرات به سمت آن نمونه ازدحام می‌کنند. دی اوبالدیا می‌گوید: «این امر در عرض چند ثانیه پس از شروع سنجش آشکار خواهد شد. "این نوع چیزهایی است که من را به عنوان یک دانشمند واقعاً هیجان زده می کند. این یک چیز واقعی است. این شکافتن موها نیست. این یک اثر بزرگ است.»
شرکت کنندگان بر اساس جاذبه های کم و زیاد طبقه بندی شدند و سپس دانشمندان تصمیم گرفتند تا مشخص کنند چه چیزی آنها را متمایز می کند. آنها از تکنیک های آنالیز شیمیایی برای شناسایی 50 ترکیب مولکولی استفاده کردند که در سبوم (یک سد مرطوب کننده روی پوست) شرکت کنندگان با جذابیت بالا افزایش یافته بود. از آنجا، آنها دریافتند که آهنرباهای پشه، اسیدهای کربوکسیلیک را در سطوح بسیار بالاتری نسبت به داوطلبان کمتر جذاب تولید می کنند. این مواد در سبوم هستند و توسط باکتری های روی پوست ما برای تولید بوی منحصر به فرد بدن انسان استفاده می شوند.
دی اوبالدیا می‌گوید: «برخی از افراد برای چندین سال تحت مطالعه بودند، و ما دیدیم که اگر آنها یک آهنربای پشه بودند، همچنان یک آهنربای پشه باقی می‌ماندند. می‌توانست در آن زمان چیزهای زیادی در مورد موضوع یا رفتارهای آنها تغییر کند، اما این ویژگی بسیار پایدار شخص بود.
حتی ناک اوت ها هم ما را پیدا می کنند
انسان ها عمدتاً دو دسته از بوها را تولید می کنند که پشه ها با دو مجموعه متفاوت از گیرنده های بو تشخیص می دهند: گیرنده های Orco و IR. محققان برای بررسی اینکه آیا می‌توانند پشه‌هایی را مهندسی کنند که قادر به تشخیص انسان نیستند، جهش‌یافته‌هایی ایجاد کردند که یک یا هر دو گیرنده را نداشتند. جهش‌یافته‌های Orco همچنان جذب انسان‌ها شدند و توانستند بین آهنرباهای پشه‌ها و جاذبه‌های کم‌جذب تمایز قائل شوند، در حالی که جهش‌یافته‌های IR به درجات مختلفی جذابیت خود را برای انسان از دست دادند، اما همچنان توانایی یافتن ما را حفظ کردند.
ووشال می‌گوید: «هدف پشه‌ای بود که تمام جذابیت را برای مردم از دست می‌داد، یا پشه‌ای بود که جاذبه ضعیفی برای همه داشت و نمی‌توانست موضوع 19 را از موضوع 33 متمایز کند. این فوق‌العاده خواهد بود، زیرا می‌تواند منجر به توسعه داروهای دافع پشه موثرتر و با این حال این چیزی نبود که ما دیدیم. ناامید کننده بود.»
این خطری است که پشه ماده برای زندگی و تولید مثل به آن متکی است. بدون خون، او نمی تواند هر دو را انجام دهد. به همین دلیل است که "او یک طرح پشتیبان، یک طرح پشتیبان و یک طرح پشتیبان دارد و با این تفاوت‌ها در شیمی پوست افرادی که دنبال می‌شود هماهنگ است."
ووشال خاطرنشان می کند: "این یک آزمایش سخت است. اما اگر این کار را می‌کرد، می‌توانید تصور کنید که با انجام یک مداخله غذایی یا میکروبیومی که در آن باکتری‌هایی را روی پوست قرار می‌دهید که می‌توانند نحوه تعاملشان با سبوم را تغییر دهند، می‌توانید فردی مانند سوژه 33 را به یک سوژه تبدیل کنید. 19. اما همه اینها بسیار حدس و گمان است.
مترجم: فتانه حق پرست
منبع: scitechdaily